हाईड्रो हाउस:

दक्षिणी इलामको दानाबारीमा निमार्णाधीन सानिमा माई हाईड्रपावर लिमिटेडको विद्युत उत्पादन गृह । यो हाईड्रपावर निर्माण सम्पन्न भएपछि २२ मेगावाट क्षमताको विद्युत उत्पादन हुनेछ । तस्विर : राम योङ्हाङ ।

हाईड्रो हाउस:

दक्षिणी इलामको दानाबारीमा निमार्णाधीन सानिमा माई हाईड्रपावर लिमिटेडको विद्युत उत्पादन गृह । यो हाईड्रपावर निर्माण सम्पन्न भएपछि २२ मेगावाट क्षमताको विद्युत उत्पादन हुनेछ । तस्वि

जेठ १४ मा संविधान आउनेमा शंका – मुख्य समाचार

सहमति उल्टाउँदै दलहरु
काठमाडौं, ९ जेठ/सहमतिको मसी सुक्न नपाउँदै प्रमुख दलहरुले फेरि विवाद उल्ट्याएका छन् । एकाएक सहमतिबाट पछि हटेका दलहरुको अविश्वासले जेठ १४ भित्रै संविधान जारी हुनेमा आशंका उत्पन्न भएको छ ।
संविधानका दुई महत्वपूर्ण विवादित विषय शासकीय स्वरुप र राज्य पुनर्संरचनामा सहमति भएको एक साता नपुग्दै प्रमुख दलहरु पुनः प्रकृयातर्फ सोझिएका छन् । बहु पहिचानसहितका ११ प्रदेश बनाउने सहमतिमा माओवादी र मधेसी मोर्चा अडिन सकेनन् भने कांग्रेस–एमाले मंगलबारको सहमतिबाट दायाँ– बायाँ नगर्ने अडानमा रहेपछि सोमबारको शीर्ष बैठक विवादमै सकियो ।
संविधानसभा भवन नयाँ बानेश्वरमा तीन दल र संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चाको बैठकबाट बाहिरिएका नेताहरुले सहमतिभन्दा विमतिका स्वर चर्को पारे । माओवादी–मोर्चाले कांग्रेस–एमाले संघीयताबिनाको संविधानको पक्षमा उभिएको आरोप लगाए भने कांग्रेस–एमालेले माओवादी सहमतिभन्दा पछाडि हटेको आरोप लगाए ।
माओवादी उपाध्यक्ष नारायणकाजी श्रेष्ठले कांग्रेस–एमाले संघीयताबिनाको  संविधानको पक्षमा रहेको बताए । उनले भने, ‘कांग्रेस–एमालेले संघीयता चाहेनन् ।’ मोर्चाका नेता एवं सूचना तथा सञ्चार मन्त्री राजकिशोर यादवले समय कम रहेकाले प्रकृयाबाटै विवाद टुंगो लगाइने बताए ।
बैठकमा माओवादी अध्यक्ष पुष्पकमल दाहालले नाम र सीमा पछि तय गर्ने गरीको ११ प्रदेशको प्रस्ताव पार्टीभित्र र जनजातिलाई मनाउन नसकिएको बताएका थिए । दाहालले माओवादी र मोर्चा एकल जातीय पहिचानका आधारमा १० प्रदेशको पक्षमा उभिएको बताएपछि कांग्रेस–एमालेले विरोध गरे । कांग्रेस संसदीय दलका नेता रामचन्द्र पौडेलले भने, ‘माओवादी यसअघि भएको सहमतिबाट पछि हट्यो, स्थिति जटिल भयो ।’
एमाले बरिष्ठ नेता माधवकुमार नेपालले माओवादी संविधान नबनाउने खेलमा लागेको आरोप लगाए । ‘सडक कब्जा आन्दोलन गर्न उक्साएर जनविद्रोह नीति लिएको हो कि भन्ने गम्भीर आशंका छ,’ उनले भने, ‘अरु पार्टीका मान्छे चोरेर (अन्य दलका सभासद्लाई उक्साएर) के गर्न खोजेको हो ? दुई तिहाई पु¥याएर संविधान जारी गर्न खोजेको त होइन भन्ने हाम्रो ठहर छ ।’
माओवादी सहमति पालनामा गम्भीर नभएको भन्दै आइतबारको बैठक एमालेले बहिष्कार गरेको थियो । यसैबीच बैठकमा बोलाइए पनि मधेसी जनअधिकार फोरमका अध्यक्ष उपेन्द्र यादव गएनन् । बृहत् मधेसी मोर्चा गठन गरी स्वायत्त मधेस प्रदेशको माग चर्काएका यादवलाई प्रमुख विपक्षी दलका नेताको हैसियतमा छलफलमा बोलाइएको थियो ।

राष्ट्रपति सक्रिय
संविधान जारी गर्ने दिन ७ दिन मात्र बाँकी रहँदा राष्ट्रपति रामवरण यादवले सक्रियता बढाएका छन् । उनले सोमबार प्रमुख दलका शीर्ष नेताहरुसँग गम्भीर छलफल गरेका छन् । राष्ट्रपति यादवले कुनै पनि हालतमा निर्धारित मितिमा संविधान जारी गर्न नेताहरुलाई आग्रह गरेका छन् । यादवले संविधान निर्माणका विषयमा भएको सहमति बारे चासो राख्दै दिन कम भएका तर्फ नेताहरुको ध्यानाकर्षण गराएका थिए ।

माओवादी अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल, कांग्रेस सभापति सुशील कोइराला,एमाले अध्यक्ष झलनाथ खनाल र मधेशी मोर्चाबाट विजय गच्छदार शितल निवास पुगेका थिए । राष्ट्रपतिले विवादित विषयमा तत्काल सहमति गरेर संविधान घोषणाको वातावरण बनाउन आग्रह गरेको भेटमा सहभागी नेताहरुले बताए । चाँडै सहमति गरेर संविधान घोषणा गर्न राष्ट्रपतिको आग्रह रहेको एमाले अध्यक्ष खनालले बताए । ‘समय छैन मिलेर आजै राम्रो रिजल्ट सुनाउनुहोस’ राष्ट्रपतिको भनाई उद्धृत गर्दै कांग्रेस सभापति कोइरालाले बताए ।
भेटमा मधेशी, आदिवासी जनजाति, मुस्लिम लगायतले उठाइरहेका मागहरुका विषयमा पनि छलफल भएको थियो । नेताहरुले सहमतिका लागि अधिकतम प्रयास गरिरहेको बताएका थिए । तीन दलका नेतहरुको भेट लगत्तै प्रधानमन्त्री बाबुराम भट्टराई शितल निवास पुगेका थिए । राष्ट्रपतिसँग भेटेपछि प्रमुख चार शक्तिको बैठक बानेश्वरस्थित सेना समायोजन विशेष समितिको कार्यालयमा बसेको थियो ।

पत्रकारमाथि दुव्र्यवहार

विभिन्न पक्षबाट भत्र्सना
दमक, ९ जेठ/आदिवासी जनजाति संयुक्त संघर्ष समितिले गरेको आमहड्तालका क्रममा सोमबार झापामा बिभिन्न सञ्चारकर्मीमाथि दुव्र्यवहार भएको छ । केहि सञ्चारकर्मी र सञ्चारगृहका सवारी साधनमा समेत क्षति पु¥याइएको छ ।
हड्तालकै क्रममा झापाको दमकमा समाजवादी आवाज मासिकका सम्पादक चन्द्रमणि गुरागाँईमाथि दुव्र्यवहार भएको छ । बिराटनगरबाट दमकतर्फ आउँदै गरेका उनलाई अपरान्ह दमक चोकमा बन्दकर्ताहरुले बन्द उल्लङ्घन गरेको भन्दै उनीमाथि ईटा तथा लाठी समेत प्रहार गरेका छन् । सोसँगै उनी सवार को.५ प ४३०३ नम्बरको मोटरसाईकल तोडफोड गरिएको छ । यस्तै दमकको हिमशिखर टेलिभिजनका पत्रकार ज्योति शर्मामाथि समेत दमक चोकमा दुव्र्यवहार गर्नुका साथै उनी सवार को.९ प ५०६ नम्बरको मोटरसाईकल बन्दकर्ताले केहिबेर नियन्त्रणमा लिइ छोडेका छन् । यस्तै दमकको सप्तरङ्गी एफएमका पत्रकार मनकुमार तुम्सामाथि समेत दमक चोकमा दुव्र्यवहार गरिएको छ ।
यसैगरी झापाको केर्खा कमल खोला छेउमा बिहान पत्रिका लिएर पूर्व जाँदै गरेका अन्नपूर्ण पोष्ट र कान्तिपुर दैनिकका सवारी साधनमाथि ढुङ्गा प्रहार गरिएको छ । सो क्रममा को.१ च ७००५ नम्बरको अन्नपूर्ण पोष्टको जीप चालक जीतबहादुर श्रेष्ठको टाउको समेत फुटेको छ । यसैगरी कान्तिपुर दैनिक लिएर जाँदै गरेको बा.५ च ९६२ नम्बरको जीपमा समेत ढुङ्गा प्रहार भएको प्रहरीले जनाएको छ ।
अधिकार प्राप्तिका लागि भनिएको हड्ताल तथा आन्दोलनका क्रममा सञ्चारकर्मी तथा सञ्चारगृहका सवारी साधनमाथि क्षति पु¥याइएको प्रति झापाका सञ्चार सम्बद्ध बिभिन्न संघ÷संगठन तथा अधिकारकर्मीहरुले भत्र्सना गरेका छन् ।
नेपाल पत्रकार महासंघ झापाका सचिव दिपेन वाला राई, पत्रकार मञ्च दमकका अध्यक्ष गोपाल झापाली, नेपाल पत्रकार महासंघका केन्द्रीय पार्षद विष्णु सुब्बा, प्रेस चौतारी झापाका अध्यक्ष गोपाल गड्तौला, क्रान्तिकारी पत्रकार संघका कोचिला राज्य समिति सदस्य टिकाराम उप्रेती, संघीय लिम्बुवान पत्रकार परिषद्का अध्यक्ष दिलकुमार लाओती, नेपाल प्रेस युनियनका केन्द्रीय पार्षद कुमार लुईटेल, पूर्व सन्देश दैनिकका प्रधान सम्पादक गञ्जबहादुर दाहाल, पिपुल्स टाइम्स दैनिकका सम्पादक कमन देवान,  सप्तरङ्गी एफएमका प्रबन्ध निर्देशक गिरिराज भट्टराई, पाथीभरा एफएमका समाचार सम्पादक कृष्ण कार्की, हिमशिखर टेलिभिजनका समाचार सह–संयोजक भुपाल लुइँटेल, किरात राई पत्रकार संघका केन्द्रीय सदस्य नगेन्द्र राई, नेपाल मानवअधिकार संगठनका केन्द्रीय सदस्य तथा पूर्वाञ्चल संयोजक डा. केपी सुवेदी, दमक अध्यक्ष देव सुवेदी, सचिव दिलीप श्रेष्ठले संयुक्त रुपमा बिज्ञप्ति जारी गरि प्रेस स्वतन्त्रता र सूचना पाउने अधिकारको सुनिश्चितताका लागि गम्भिर हुन आग्रह गरेका हुन् ।
यसैबीच पत्रकारहरुले सोमबार नैं ईलाका प्रहरी कार्यालय दमकमा पुगेर सुरक्षाको भरपर्दो व्यवस्था मिलाउन माग गरेका छन् । उनीहरुले बन्दका क्रममा क्षति पु¥याइएका सवारी साधनको क्षतिपूर्ति उपलव्ध गराउन समेत माग गरेका छन् । सो क्रममा दमक प्रहरी प्रमुख हरी खतिवडाले पत्रकारको सुरक्षाका लागि आफू गम्भिर भएको बताएका थिए ।
यसैगरी सञ्चार क्लब नेपालका सदस्य तथा हिमशिखर टेलिभिजनका पत्रकार ज्योति शर्मामाथि आन्दोलनकारीले दुव्र्यवहार गरेको प्रति संचार क्लब उर्लाबारीले निन्दा र भत्र्सना गरेको छ । क्लबका अध्यक्ष रुपेन्द्र शेर्माले बिज्ञप्ति जारी गरी सञ्चारकर्मी र सञ्चार संस्थामाथिको आक्रमण तुरुन्त बन्द गरी स्वतन्त्र प्रेसको सम्मान गर्न आन्दोलनकारीलाई आग्रह गरेका छन् ।

बन्दले जनजीवन प्रभावित

दमक, ९ जेठ/आदिवासी जनजाति संयुक्त संघर्ष समितिले आह्वान गरेको आमहड्तालको दोश्रो दिन देशका सबै जसो स्थानमा बजार, पसल, उद्योग तथा सवारी साधन ठप्प भए ।

हड्तालका क्रममा बिभिन्न स्थानमा सभा तथा भेलाहरु सम्पन्न गरिए । सडकमा बिहानैदेखि बन्दकर्ताहरु भेला भई बसेका थिए । साँझ दमकको गणतन्त्र चोकमा भएको कोणसभामा बक्ताहरुले आदिवासीका मुद्दालाई दवाउन खोजे थप सशक्त आन्दोलन गर्ने चेतावनी दिए ।
कार्यक्रममा आदिवासी जनजाति महासंघ नगर समन्य परिषद्का अध्यक्ष मोहन धिमाल, मञ्च सम्बद्ध संघीय लिम्बुवान राज्य परिषद्का केन्द्रीय सचिवालय सदस्य प्रेमदीप थाम्सुहाङ्, संघीय लोकतान्त्रिक राष्ट्रिय पार्टीका केन्द्रीय सदस्य गजेन्द्र लाओती, आदिवासी जनजाति महिला सञ्जाल पूर्वाञ्चल संयोजक सुमित्रा वाङ्देल, संयुक्त जातीय मोर्चाका झापा क्षेत्र नम्बर–७ का अध्यक्ष जीतमान राई, लिम्बूवान मुक्ति मोर्चाका जिल्ला सचिव विकास अधिकारी, किरात याक्थुङ चुम्लुङ् झापा कोषाध्यक्ष हरीदेवी लाओती, किरात राष्ट्रिय मुक्ति मोर्चाका झापा अध्यक्ष नगेन्द्र राई लगायतले अधिकार प्राप्तिको लागि भएको आन्दोलन सफल हुने बताए । कार्यक्रम आदिवासी जनजाती महासंघ नगर समन्वय परिषदका सचिव पदम जवेगूले सञ्चालन गरेका थिए । त्यसैगरी बन्दकर्ताहरुले पूर्व–पश्चिम राजमार्ग अन्तर्गत झापाका विभिन्न स्थानहरुमा अवरोध ते¥साएर यातायात आवागमन ठप्प पारे । सो क्रममा उनीहरुले केर्खा, दुधे, झिलझिले, डुडामारी, माइधार लगायतका स्थानमा कोणसभा गरे । केर्खामा आयोजित कोणसभालाई मञ्च सम्बद्ध संघीय लिम्बुवान राज्य परिषद्का स्थानीय नेता तिलक फागोले सम्बोधन गर्दै आफूहरुको आन्दोलन भुमी प्राप्तीका लागि भएको उल्लेख गरे ।
यसैबीच एनेकपा माओवादीका जातीय मोर्चाहरुले यहि जेठ १० गते दमकमा हुने भनिएको सर्वदलीय सद्भाव ¥यालीमा सहभागी नहुने जनाएका छन् । संयुक्त जातीय मोर्चा समिति झापा क्षेत्र नम्बर–७ का अध्यक्ष जीतमान राई र सचिव डिबी सुब्बाले सोमबार बिज्ञप्ति जारी गरी आन्दोलनको थप संघर्षको कार्यक्रम गर्नुपर्ने भएकाले ¥यालीमा सहभागी नहुने जनाएका छन् ।

बन्दकर्ता र स्थानीयबीच झडप

ललितपुर, ९ जेठ/ललितपुरको इमाडोलमा बन्दकर्ता र स्थानीयबीच भएको झडपका कारण त्यस क्षेत्रमा तनाव बढेको छ । दुवैपक्षबीच ढुङ्गा हानाहान भएको थियो ।
प्रहरीले हस्तक्षेप गरी दुवै पक्षलाई दुई तिर पु¥याएको छ । बन्द गराउँदै हिडेका समूहसँग स्थानीयले प्रतिवाद गरेपछि त्यहाँ स्थिति तनावपूर्ण भएको ललितपुरका प्रहरी प्रमुख एसएसपी राजेन्द्रमान श्रेष्ठले बताए । उनले
अहिले स्थिति सामान्य बन्दै गएको जनाए ।
प्रहरीले बल प्रयोग गरेर दुवै पक्षलाई दुई तिर पु¥याएको छ । त्यसक्रममा प्रहरीले २ र ३ राउण्ड अश्रुग्याँस र लाठी प्रहार गरेको थियो । दुवै पक्षका केही व्यक्ति घाइते समेत भएका छन् । अहिले बन्दकर्ता ग्वार्को चोकमा र स्थानीयबासी इमाडोल क्षेत्रमा प्रदर्शन गरिरहेका छन् । दुवै प्रदर्शनको बीचमा प्रहरीको उपस्थिति छ ।

प्रमद्वारा सुरक्षा संयन्त्रलाई निर्देशन

काठमाण्डौ, ९ जेठ/प्रधानमन्त्री डा. बाबुराम भट्टराईले सुरक्षा संयन्त्रहरुलाई उच्च सतर्कताका साथ काम गर्न निर्देशन दिएका छन् ।

सोमबार प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा बसेको केन्द्रीय सुरक्षा समितिको बैठकमा प्रधानमन्त्री डा. भट्टराईले जेठ १४ वरिपरी हुनसक्ने सम्भावित अप्रिय घटनाहरु रोक्नका लागि उच्च सतर्कता र संयमताका साथ काम गर्न निर्देशन दिएका हुन् । जेठ १४ वरिपरी विभिन्न मागराखी आन्दोलन चर्काउन खोज्नु स्वभाविक भएको भन्दै प्रधानमन्त्रीले यसलाई राजनीतिक रुपमै हल गरिने भए पनि सुरक्षा निकायहरु सतर्क रहनुपर्ने बताए ।
उनले यतिबेला सुरक्षा शक्तिहरुले निष्पक्ष रुपमा आफ्नो दायित्व पूरा गर्नुपर्ने बैठकमा बताए । प्रधानमन्त्रीले सुरक्षा निकायलाई आफ्नो कर्तव्य दृढतापूर्वक पालना गर्न निर्देशन दिए । कसैले आन्दोलमा तोडफोड गर्ने र अराजक गतिविधि गर्ने काम गर्छन् भने त्यसलाई कडाई पूर्वक रोक्न पनि उनले निर्देशन दिए ।  प्रेस, मानवअधिकारकर्मी, कुटनीतिक नियोग माथि तोडफोड हिंसा गर्छ भने त्यसलाई गम्भीरतापूर्वक लिएर रोक्न र कारवाही गर्न उनले निर्देशन दिए ।
सुरक्षाकर्मीलाई उच्च मनोवलका साथ काम गर्न निर्देशन दिँदै प्रधानमन्त्रीले त्यसको तयारी र संरक्षण सरकारले गर्ने स्पष्ट पारे । बैठकमा गृहमन्त्री, मुख्य सचिव, गृह सचिव, रक्षा सचिव, नेपाल प्रहरी प्रमुख, सशस्त्र प्रहरीका प्रमुख, राष्ट्रिय अनुसन्धानका प्रमुख र नेपाली सेनाका प्रतिनिधिको सहभागिता रहेको थियो ।

बन्दकर्ता र सरोकारवालाबीच सहमति

सुरुङ्गा, ९ जेठ/ विभिन्न समूहले जारी राखेको आम हड्तालबाट झापामा उत्पन्न विषम परिस्थितिलाई सहज बनाउन आन्दोलनरत पक्ष र सरोकारवाला बीच सहमति भएको छ ।
संवाद समूह झापाको सहजीकरणमा सोमबार बिर्तामोडमा झन्डै सात घण्टासम्म चलेको छलफलमा साझ सात बजेदेखि बिहान ५ बजेसम्म यातायात खुल्ला रहने, मोटरसाइकललाई निर्वाध सञ्चालन गर्न दिने, अत्यावश्यकीय सेवा निर्वाध सञ्चालन हुन दिने, सुरुङ्गा बजार बन्द निषेधितको सन्दर्भमा मंगलबारमध्यान्न १२ बजेपछि खुला गर्न दिने र त्यस अघि आन्दोलनरत पक्षले सुरुङ्गामा शान्तिपूर्ण रुपमा कोणसभा गर्ने सहमति भएको हो ।
आदिवासी जनजाति संयुक्त संघर्ष समिति, सुरुङ्गाका सरोकारवाला,
 झापाका राजनीतिक दलका प्रतिनिधि, नागरिक समाजका अगुवा, अधिकारकर्मी, शान्ति समिति झापाका प्रतिनिधि सम्मिलित वर्तामा यस्तो सहमति भएको हो । सो वार्तामा सुरुङ्गाका सरोकारवालाको नेतृत्व युवराज संग्रौलाले गरेका थिए । आन्दोलनरत पक्षको तर्फबाट संघर्ष समितिका संयोजक प्रेम घिसिङ, धनबहादुर पङधाक सुब्बा, नगेन राई, प्रेम घिमिरे, अभय राजवंशी, श्रीप्रसाद चौधरी, लक्ष्मी याख्या लगायत सहभागी थिए ।
झापाको सुरुङ्गालाई यस अघि नै बन्द निषेधित क्षेत्र घोषणा गरिसकिएकाले हाल जारी आमहड्तालका क्रममा बन्द गराउन खोज्दा झडपको स्थिति श्रीजना भएको थियो ।

विद्युत कर्मचारीलाई कार्वाही

विराटनगर, ९ जेठ/दुई उद्योगबाट मासिक आठ हजार रुपैयाँ लिई विद्युत् चोरीमा सहयोग गर्ने नेपाल विद्यत् प्राधिकरण विराटनगर शाखाका एक कर्मचारी कारबाहीमा परेका छन् ।
अवैध रुपमा विद्युत् चोरी गरेको आरोपमा मोरङको मझारेस्थित साह लघु उद्योग र प्रमोद राइस मिलमा नेपाल विद्युत् प्राधिकरण विराटनगर शाखाका इलेक्ट्रिसियन मनोजकुमार मण्डल कारबाहीमा परेका हुन् । उनीमाथि निलम्बन प्रकृया अगाडि बढाइएको प्रधिकरणले जनाएको छ ।
क्षेत्रीय विद्युत् प्राधिकरणको मिटर जडान गरी विद्युत् चोरी गरेर बिक्री गरेको पुष्टि भएपछि उनीमाथि कारबाही थालेको प्राधिकरणको विराटनगरस्थित प्रशासन शाखाले जनाएको छ । प्राधिकरणका विराटनगर विद्युत् वितरण शाखाका प्रमुख शतिशकुमार कर्णले प्रमाणसहित विद्युत् चोरीमा
मण्डल फेला परेकाले कारबाहीका लागि केन्द्रीय कार्यालय काठमाडौँ पठाइएको तथा मण्डललाई कार्यालयको काम र जिम्मेवारीबाट हटाएको बताए ।
ती दुवै उद्योगमा गत वैशाखमा छड्के अनुगमन गर्दा क्षेत्रीय विद्युत् प्राधिकरणको मिटर जडान गरेर बिजुली चोरी गरिरहेको भेटिएको थियो ।

लगातारको बन्दले मजदुर मर्कामा

सरोज बस्नेत
उर्लाबारी, ९ जेठ/ संबिधान सभाको म्याद नजिकिदै जाँदा लगातारको बन्द, हड्तालको कारण दैनिक रोजगारी गरी जिविकोपार्जन गर्ने मजदुरहरुलाई कठिनाई उत्पन्न हुन थालेको छ ।
पछिल्लो समयमा जातीय पहिचानसहितको संघीयताको माग गर्दै नेपाल आदिबासी जनजाति महासंघको आह्वान गरेका बन्द र विगत दुई साता यता निरन्तर बिभिन्न समूह र संगठनले गरिरहेको बन्द, हड्तालको  कारण मजदुरलाई जिविकोपार्जनमा कठिनाई हुन थालेको हो । खस क्षेत्री एकता समाज, मधेसी मोर्चा, बाह्मण समाज, लिम्बुवान, थारुहाट, खस बाह्मण, खस क्षेत्री, दशनामी, दलित लगायत संयुक्त मोर्चाले बन्द,  हड्ताल गरिसकेका छन् भने अन्य केही संगठनहरु पालो पर्खिरहेका छन् । जेठ १४ नजिकिदै जाँदा बन्द गर्ने प्रतिस्पर्धा नै चलेको कारण मजदुरी गर्ने बातावरण नभएको मजदुरहरु बताउँछन् ।
बन्दको कारण उनीहरुको दैनिक रोजीरोटीमा समेत प्रभाव परेको छ । बन्दको कारण रिक्सा चलाउन छोडेर ढुङ्गा बोक्ने काममा लागेको मजदुर रत्न नेपाली बताउँछन् । दिनहँु हुने बन्दको कारण जिबिकोपार्जनमा समस्या भएको उनले बताए । त्यस्तै आइतबहादुर धिमालको कथा पनि उस्तै छ । बन्दको कारण मजदुरी गर्न छोडेर पाहुना लाग्न  गएको उनले बताए । बन्दको कारण जिविकोपार्जनमा समस्या भएको उनको कथन छ । उनीहरुको मात्र नभई अधिकाश मजदुरहरुको समस्या उस्तै रहेको छ ।
लगातारको बन्द, हड्तालको विकल्प खोज्न उनीहरुले माग समेत गरेका छन् । रिक्सा मजदुर शंखर राजवंशीले आफ्ना अधिकार सूनिश्चित गर्न आवश्यक रहेको बताउँछन् । उनी थप्दै भन्छन् ः बन्दको कारण  जिविकोपार्जनमा एकदमै समस्या भएको छ । सरकारको कमजोरीका कारण मजदुरहरु समस्यामा परेको उनको बुझाई रहेको छ । बन्द, हड्तालको कारण श्रमजिविहरु मर्कामा परेका छन् ।  अझै लामो समयसम्म बन्द , हड्ताल  रही रहने हो भने भोकभोकै बस्नुपर्ने अवस्था सिर्जना हुने भएकाले यसप्रति सरकार गम्भिर हुनुपर्नेमा उनीहरुले जोड दिएका छन् ।
बन्दका कारण  सरकारी कार्यालयका साथै शिक्षण संस्था, उद्योेग कलकारखाना, सवारीका साधन चलेका छैनन्  ।

महासंघद्वारा ज्ञापनपत्र

काठमाडौं, ९ जेठ/आदिवासी जनजाति संगठनको बन्दको क्रममा सञ्चारकर्मीमाथि आक्रमण भएको बिरोधमा नेपाल पत्रकार महासंघले गृहमन्त्री विजयकुमार गच्छदार समक्ष ज्ञापनपत्र बुझाएको छ ।
महासंघ अध्यक्ष शिव गाउँलेको नेतृत्वमा गृहमन्त्रालय पुगेको महासंघको टोलीले सञ्चारकर्मीमाथि भइरहेका आक्रमण तत्काल रोक्न र दोषीलाई कार्वाही गर्न माग सहित ज्ञापनपत्र बुझाएको हो । पत्रकारमाथि आक्रमण भइरहँदा प्रहरी प्रशासन मुकदर्शक भएको भन्दै पत्रकारले आक्रोश पोखेका थिए ।
जवाफमा गृहमन्त्री गच्छदारले प्रदर्शनलाई मुठभेडमा जान नदिन प्रहरीले संयमता अपनाएको भएपनि प्रेसमाथिको आक्रमण रोक्न निर्देशन दिएको बताए । उनले आक्रमणमा दोषीलाई कार्वाही हुने प्रतिबद्धता पनि जनाए ।

राजवंशी परिषद् गठन

दमक, ९ जेठ/ मञ्च सम्बद्ध संघीय लिम्बूवान राज्य परिषद्ले संघीय राजवंशी स्वायत्त परिषद् गठन गरेको छ ।
मेरी राजवंशीको अध्यक्षतामा भएको भेलाले मानबहादुर राजवंशीको अध्यक्षतामा राजवंशी परिषद् गठन गरेको हो । परिषद्को प्रथम उपाध्यक्ष जयकुमार राजवंशी, द्वितीय उपाध्यक्ष भिमिलेशकुमार, तृतीय उपाध्यक्ष धिरेनकुमार, सचिव गोपीनाथ, सह–सचिव बिजय र कोषाध्यक्षमा अनिल राजवंशी रहेका छन् । परिषदको केन्द्रीय जनसंगठन सचिवमा छविलाल र प्रचार–प्रसार सचिवमा चन्द्रप्रसाद राजवंशी चयन भएका छन् । समिति १ सय ५० जनाको रहेको छ ।
संघीय महिला परिषद्की केन्द्रीय अध्यक्ष शान्ता योङ्हाङ्को प्रमुख आतिथ्यमा भएको भेलामा परिषद्का केन्द्रीय सदस्य धनराज सुब्बा, जिल्ला युवा ईन्चार्ज देवु गड्शन, शिक्षक परिषद्का जिल्ला अध्यक्ष राजु सुब्बा, महिला परिषद् जिल्ला अध्यक्ष बविता थापा राई लगायतले बोलेको महिला परिषदकी नगर अध्यक्ष मनिसा एवाई महिमाले जानकारी दिइन् । कार्यक्रममा आकाश घिमिरेले स्वागत मन्तव्य राखेका थिए ।

वडा नम्बर–३ सेमिफाइनलमा

दमक, ९ जेठ/वडा नम्बर–१५ लाई उछिनेर दमक–३ ले दमकमा जारी वडास्तरीय नगरकप फुटवलको सेमीफाईन यात्रा निश्चित गरेको छ । सोमबारको खेलमा टाईब्रकरबाट लिइएको निर्णयमा ५–३ ले दमक–३ बिजयी भएको हो । बिजयी टिमका बिकास पाठक सो खेलका म्यान अफ दि म्याच घोषित भए ।
अन्तिम सेमिफाईनल खेल आज वडा नम्बर–१० र ११ बीच हुने आयोजक ध्रुवतारा स्पोर्टिङ् क्लबले जनाएको छ ।

खोटाङमा भेटियो रेडपाण्डा

खोटाङ, ९ जेठ/खोटाङको फेदी, चिउरीडाँडा, निर्मलीडाँडा र पाथेका गाविसमा लोपोन्मुख बन्यजन्तु रेडपाण्डा भेटिएको छ । फेदीको ४ वटा,  चिउरीडाँडा, निर्मलीडाँडा र पाथेकाको एक÷एक वटा सामुदायिक वन समूहमा रेडपाण्डा भेटिएको हो ।
झट्ट हेर्दा कुकुरजस्तै देखिने, जंगलमा प्रायः एक्लै हिँडडुल गर्ने, रातो शरीर र सेतोमुख भएको रेडपाण्डा मालिङ्गो जातको वनस्पति पाईने जंगलमा भेटिने गरेको फेदीस्थित स्थानीय फुङगालुङ सामुदायिक वन समूहका अध्यक्ष ज्ञानकुमार राईले बताए । मालिङगोको टुसा र पात खाने ५ किलो तौल बराबरको रेडपाण्डा मान्छेसँग पनि आर्कषित हुने गरेको स्थानीयबासीको भनाई छ ।
अन्य जंगली जनावर र मान्छेसँग नडराउने रेडपाण्डालाई अन्य मांसाहारी जनावरले शिकार गर्ने भएकाले अस्तित्व संकटमा परेको चिउरीडाँडामा रहेको सिस्नेहर्कटे सामुदायिक वनका अध्यक्ष कृष्णबहादुर खत्रीले बताए । जंगलमा घाँसदाउरा गएको बेलामा रेडपाण्डा भेटिने स्थानीय बासिन्दा बताउँछन् ।
मकालु र सगरमाथा राष्ट्रिय निकुञ्जको श्रृङ्खलासँग जोडिएको फेदीको बगाले, चिलिम लाहुरे, फुङगालुङ र छिमालुङ सामुदायिक वनमा करिब दुई दर्जनको संख्यामा रेडपाण्डा रहेको स्थानीय बासिन्दाको अनुमान छ । चिउरीडाँडा, निर्मलीडाँडा र पाथेकाका सामुदायिक वनमा बच्चासहितका रेडपाण्डा भेटिएको छ । तर यसको आधिकारिक पुष्टी भने हुन बाँकी छ । 
यसअघि, सामुदायिक वनमा पाईने रेडपाण्डाको पहिचान भएपछि फेदीका स्थानीयबासीले यसको संरक्षण गर्न जंगलक्षेत्रमा रेडपाण्डाको फोटोसहितको होर्डिङबोर्ड समेत राखेका थिए । फोटोमा देखिएको रेडपाण्डासंग आफ्नो जंगलमा पाईने जनावरको अनुहार मिलेपछि स्थानीय बासिन्दाले रेडपाण्डाको पहिचान गरेका थिए ।

दाहसंस्कार स्थल व्यवस्थित बनाइँदै

उर्लाबारी, ९ जेठ/मोरङको  उर्लाबारीमा ब्यवस्थित दाहसंस्कार स्थल निर्माण गर्न स्थानीय एक जुट भएर लागि परेका छन् ।
उर्लाबारी–१ स्थित बक्राहा खोलामा घाट निर्माण गर्न सबै एक जुट भएर लागि परेका हुन्  । गत बैसाख २५ गतेबाट निर्माण थालिएको सो घाटको निर्माण कार्य मध्यम अवस्थामा पुगेको उपभोक्ता समितिका अध्यक्ष गंगाप्रसाद खरेलले बताए । तारजाली खरिद गरेर स्थानीयबासीको श्रमदान र आर्थिक सहयोगमा निर्माण कार्य भइरहेको उनले जानकारी दिएका छन् । स्थानीयबासीबाट अहिलेसम्म १० लाख बराबरको बचनदान प्राप्त भएपनि नगद ५ लाख भन्दा बढी सङ्कलन भएको र सङ्कलन हुने कार्य जारी रहेको उनले बताएका छन्  ।
तत्कालको लागि घाटको वरिपरी तारजाली लगाउने, माटो भर्ने, दुई वटा स्पोर बनाउने र तीन वटा शवदहन गर्ने स्थल निर्माण गर्ने लक्ष्यको साथमा काम भईरहेको समितिका कोषाध्यक्ष प्रमोद निरौलाले जानकारी दिए । पूर्वाञ्चल सिँचाई डिभिजन कार्यालय इनरुवाका इन्जिनियरको प्राविधिक डिजाइनको आधारमा उक्त निर्माण कार्य भइरहेको समितिका सदस्य प्रलाद थापाले बताएका छन् । करिब २० लाखको लागतमा निर्माण कार्य सम्पन्न गर्ने योजनालाई हालसम्म सरकारी निकायबाट भने सहयोग प्राप्त हुनसकेको छैन ।
जिल्ला बिकास समिति मोरङ, नगरपालिका उर्लाबारी, जल उत्पन्न प्रकोप नियन्त्रण कार्यालय बिराटनगर, जिल्ला प्रशासन कार्यालय बिराटनगर लगायतमा सहयोग माग गरेपनि प्राप्त नभएको समितिले जनाएको छ । मृत्युपछिको अन्तिम स्थान भएकाले  पनि स्थानीयवासी स्वतस्फुर्त रुपमा श्रमदान र आर्थिक सहयोग गर्न जुट्ने गरेका छन् ।
यसैगरी घाट निर्माण गर्नको लागि ब्राह्मण समाज नेपाल उर्लाबारीको आह्वानमा झण्डै २ सय स्थानीयबासीले श्रमदान गरेका छन् । ब्राह्मण समाजका उर्लाबारी अध्यक्ष प्रमोद निरौलाको अगुवाईमा उर्लाबारी क्याम्पस प्रमुख डाक्टर गोपाल भण्डारी सहितका समाजसेवी, कर्मचारी लगायतले  श्रमदान गरेका थिए ।
उर्लाबारीस्थित बक्राहा खोला पुल उत्तरको पूर्वी किनारामा निर्माण शुरु गरिएको घाटका लागि उनीहरुले ढुंगा बोकेर जाली भर्ने काम गरेका  थिए । त्यसैगरी नेकपा एमाले निकट युवा संघ नेपालको मोरङ ९ नम्बर क्षेत्रीय समितिले पनि श्रमदान गर्ने भएको छ । खोलालाई पश्चिम तर्फ फर्काई त्यहाँ सिँढीसहितको ढिस्को उठाएर त्यसको अघिल्तिर खोला किनारमा ३ वटा शवदहनस्थल निर्माण गरिने जनाइएको छ ।
करिब २५ लाखको लागतमा घाट निर्माण गरिने समितिको योजना छ । स्थानीयले १० लाख रुपैयाँ बचनदान दिएकामध्ये ४ लाख रुपैयाँ प्राप्त भएको निर्माण समितिले जनाएको छ । त्यस्तै, झापाको सुरुङ्गा ४ स्थित कन्काई पुलको पूर्वी किनारामा ५० करोडको लागतमा घाट निर्माण कार्य थालिएको निर्माण समिति अध्यक्ष प्रभाकर कडरियाले जनाए ।

उन्नत जातको मकैको बिउ

खोटाङ, ९ जेठ / खोटाङको दुईवटा गाविसमा उन्नत जातका मकैको बिउ उत्पादन हुने भएको छ । जिल्लाको हलेसी र दुछिर्म गाविसका  दुई सय रोपनी जमिनमा देउती र मनो–३ जातको मकैको बीउ उत्पादन गर्न लागिएको हो ।
किसानका लागि आवश्यक पर्ने उन्नत जातको मकैको बीउ जिल्लामै उत्पादन गर्ने उद्देश्यले हलेसी र दुछिर्मका ५० जना किसानलाई उन्नत जातको मकैको बीउ उत्पादन गर्न लगाएको जिल्ला कृषि कार्यालयले जनाएको छ ।
दुछिर्म–१ तथा हलेसी–२ र ३ का किसानलाई देउती र मनो–३ जातको ३ सय किलोग्राम मकैको बीउ छर्न दिईएको कृषि सेवा केन्द्र हलेसीका प्राबिधिक सहायक शिवानन्द मिश्रले जानकारी दिए । उत्पादन भएको मकैको बीउको मूल्य निर्धारण गरिने र जिल्लाभरी बिस्तार गरिने मिश्रले बताए ।
दुई गाविसबाट ६ मेट्रिक टनभन्दा बढी उन्नत बिउ उत्पादन हुने र यसले जिल्लाका किसानको माग धान्न सक्ने मिश्रको दाबी छ । पर्यटकीय क्षेत्रको रुपमा परिचित हलेसीमा जिल्लामै पहिलोपल्ट मकैको बीउ उत्पादन केन्द्र स्थापना गर्ने लक्ष्य राखिएको कृषि बिकास कार्यालय खोटाङले जनाएको छ ।
कृषि विकास कार्यालयले मकै बिज बृद्धि कार्यक्रम (सिमिट) अन्तर्गत हलेसीमा देउती र मनो–३ जातको मकैको बीउ उत्पादन केन्द्र स्थापनाको पहल गरेको छ । सुख्खाग्रस्त मानिएका हलेसी क्षेत्रका १० वटा गाबिसलाई मकैको बीउ उत्पादन केन्द्रका रुपमा विकास गरी किसानलाई बीउ बिक्री गरेर नै आत्मनिर्भर बनाइने प्राबिधिक सहायक मिश्रको भनाई छ ।
उत्पादन भएको मकैको बीउ भण्डारण घर निर्माणका लागि चार लाख बजेट आएको र मकै बिज बृद्धि कृषक समूह हलेसी–२ र ३ ले भण्डारण घर निर्माणका लागि निःशुल्क जग्गाको व्यवस्था गरिसकेको छ ।

आलु र केराउको अचार

सामग्री :
 १ किलो आलु (उसिनेर छिल्ने र टुक्रा टुक्रा पार्ने), ३ सय ५० ग्राम सानो केराउ (एक रात भिजाएको), १ सय मिलिलिटर तोरीको तेल, १ ठूलो चम्चा मेथीको दाना, ५० ग्राम अमिलो (चुक, कागतीको रस वा भिनेगर) स्वादअनुसार, १ सय ग्राम पिसेको तिल, १ सानो चम्चा बेसार, १ सानो चम्चा जिराको धूलो, १ सानो चम्चा धनियाँको धूलो, १ सानो चम्चा खोर्सानीको धूलो, १ सय ग्राम हरियो खोर्सानी (काटेको), ५० ग्राम हरियो धनियाँ (काटेको), नुन स्वादअनुसार ।

विधिः
पहिले आलु उमालेर बोक्रा फाली टुक्रा पार्ने र एउटा भाँडामा राख्ने । फ्राइंग प्यानमा तेल तताउने । तेलमा मेथी फुराउने । त्यसमा बेसार, जिरा, धनियाँको धूलो हालेर आलुमा झान्ने । अनि बाँकी सबै सामग्री हाली राम्रोसँग मोल्ने र माथिबाट हरियो धनियाँ छर्कने ।

बिरयानी

चामललाई मुख्य सामग्रीको रूपमा प्रयोग गरी मर मसला र खसी, कुखुरा वा माछा सहित तयार गरिएको परिकार ( En:Boiryani), एसियाको सबै स्थानमा यो स्थान विशेष अनुसार केही फरक तरिका र सामाग्री प्रयोग गरेर बनाईन्छ ।
सामाग्री :
१ किलो बास्मती चामल, १÷२ किलो खसी या कुखुराको मासु बोसो छाला हड्डी नभएको, २०० ग्राम प्याज मसिनो काटेको, १÷२ लि. दूध, बदाम ५० ग्राम, काजु किसमिस ५०÷५० ग्राम, ४÷५ वटा सुकुमेल ल्वाङ इलाइची तेजपात दालचिनी १००÷१००, अदुवा लसुन पिस १०० ग्राम, मटर दाना १०० ग्राम, राम्रो घिउ १०० ग्राम, वदामको तेल १ टेवुल स्पुन, विरियानी मसला, (बजारमा पाइन्छ) नुन, अजिनोमोटो इच्छाअनुसार केसर ५÷६ पिस १÷४ टि स्पुन वेसार ।

बनाउने विधि :
चामल सफा गरी भिजाउनु, मासु सफा गरी नुन राखी उसिन्नु र सानो पिस गर्नु १०० ग्राम तेल राखी मासु पकाउनु र छुट्टै राख्नु । प्याज, काजु, किसमिस, वदाम, अदुवा, लसुन, फ्राई गरी छुट्टै राख्नु अब घिउ तताई ल्वाङ सुकुमेलहरू फुराउनु, चामलको पानी तारी घिउमा भुट्नु र आवश्यक पानी राखी पकाउनु चामको पानी सुकेपछि मटर मासु र फ्राई गरेको प्याज राख्नु काजु किसमिसले सजाई सर्भिस गर्नु ।

जाम बनाउने विधि – भान्सा परिकार

छनौट :
फल राम्रोसँग पाकेको तर नगलेको, रङ आकर्षक, पेक्रिन पूरा भएको हुनु पर्दछ । जाम जमाउने मुख्य तत्व पेक्रिन हो । काँचो, सडेगलेको, चोट पटक लागेको फल छान्नु हुँदैन । छानेर तयारी फललाई १÷२ प्रतिशत सोडियम हाइड्रोक्साइडले छोएर सफा गर्ने र गुदी निकाल्ने अलिकति पानी राखेर पकाउने । एक किलो गुलियो आँपको गुदीमा ८०० ग्राम चिनी राख्ने तर फलको अमिलोपना हेरेर बराबर चिनी वा सवा किलोसम्म राख्न सकिन्छ ।
परिरक्षी राख्ने :
एक किलो ग्राम गुदीमा सोडियम वा पोटासियम मेटावाई सल्फाइड १.५÷२ ग्रामसम्म राख्ने गरिन्छ तर अति सफा गरी बनाएमा परिरक्षाको आवश्यकता पर्दैन र स्वस्थकर हुन्छ ।
अमिलो मिसाउने
चिनी, अमिलो र पेक्रिनको सन्तुलन ठीक भए मात्र जाम राम्रो बन्दछ । अमिलो कम भएका फलमा साइटिक, टार्टारिक वा मोलिक एसिडमध्ये कुनै एक प्रतिकिलो गुदीमा १.५÷५ ग्रामसम्म राख्ने चलन छ । तर शुद्ध र हाइजेनिक बनाउन गुदी १० मिनेट पाकेपछि झिकेर मझौला एक दाना कागतीको रस राख्नु पर्दछ ।
पकाउने :
उगाल नआउने भाँडोमा पकाउने र बराबर चलाई रहने । घुलनशील ठोस पदार्थ ६८.५% भएपछि जाम तयार भएको विन्दु मानिन्छ । वा तयारीपन जाँच्न एक ग्लास चिसो पानीमा एक थोपा जाम राख्ने । त्यो जाम ग्लासको पिँधमा जमेर बस्यो भने तयार भयो र पानीमा छरियो भने अझै केही बेर पकाउनु पर्छ ।
बास्ना र रङ राख्ने :
पाकेको जाम चुलोबाट झिकेर खान हुने भनी कानुनले तोकेको रङ शुद्ध पानीमा घोलेर मिसाउने चलन छ । त्यसपछि बास्ना राख्ने चलन छ तर स्वस्थकर बनाउन रङ वा बास्ना केही राख्नु पर्दन । यसलाई सिलवन्दी गरी सुख्खा ठाउँमा राख्नु पर्दछ ।

ढुसी के हो ?

नेपाली शब्दसागरमा ढुसी शब्दको अर्थ ओस वा चीसो लागेर चीजबीज सड्दा झुस्स उम्रने वा ढुस्स फुलेको देखिने सेतो खालको भुवा वा झुस, ढुँडी भनेर उल्लेख गरिएको छ । आखिर के हो त ढुसी ? ढुसी फन्जाइजगतमा पर्छ, जसमा पीठो जस्तो देखिने पीठो ढुसी, च्याउ, बोटबिरुवामा पर्ने ढुसी, यिष्टलगायत एक लाख भन्दा बढी प्रजाति पर्छन् । अहिलेसम्म थाहा लागे अनुसार लगभग १०० प्रकारका फन्जाइले मात्र मानिस र जनावरलाई बिरामी बनाउँछन् ।
कसरी बन्छ ढुसी ?
ढुसीको जीवनचक्र सूक्ष्म बीजाणुबाट शुरू हुन्छ । यी बीजाणु हावामा तैरिंदै एक ठाउँबाट अर्काे ठाउँमा पुग्छन् र खानेकुरा, तापक्रम, आद्र्रता जस्ता कुरा अनुकूल छ भने तुरुन्त अंकुराउँछन् आगोजस्तो देखिने यी टुसालाई च्याउबरेसा (हाइफा) भनिन्छ । धेरै च्याउबरेसा मिलेर मसिनो भुवाजस्तो देखिने च्याउबजाल (भाइमेलियम) बन्छ । यही च्याउबजाल नै नांगो आँखाले पनि देख्न सकिने ढुसी हो । पाउरोटीमा पर्ने ढुसीलाई रिजोपस स्टोलोनिफर भनिन्छ । पाउरोटीमा देखिने स–साना काला धब्बा वास्तवमा ढुसीका बीजाणु थैली (स्पोरान्जिया) हुन् । अनौठो त एउटा मात्र धब्बामा ५० हजार भन्दा बढी बीजाणु रहेका हुन्छन् । अनि केही दिनभित्रै एउटा बीजाणुले करोडौं नयाँ बीजाणु उत्पादन गर्न सक्षम हुन्छन् । जंगलको काठ÷मुढामा सजिलै ढुसी पलाएझैं वातावरण अनुकूल भएका किताब, जुत्ता, भित्ता जहाँसुकै खुसी पलाइहाल्छ ।

ढुसी र मानव जीवन
वैज्ञानिक अलेक्जेन्डर फ्लेमिङले सन् १९२८ मा हरियो ढुसीमा कीटाणुनाशक शक्ति हुँदोरहेछ भन्ने कुरा पत्ता लगाए पछि “पेन्सिलियम नोटाटम” नाउँ दिइएको यो ढुसी मानिस र जनावरका लागि वरदान सावित भयो । किनकि यो अनुसन्धानको परिणाम स्वरूप पेन्सिलिनको जन्म भयो जसलाई वर्तमान युगमा सबैभन्दा धेरै जीवन बचाउन सफल औषधी भन्ने नाम दिइएको छ । यस खोजको लागि फ्लेमिङ र तिनका सहकर्मी होवार्ड फ्लोरे र अर्नस्ट चेनलाई सन् १९४५ मा चिकित्साशास्त्रका लागि नोवेल पुरस्कार प्रदान गरियो । त्यस बेलादेखि आजसम्म, ढुसीको उपयोग गरेर अरु पनि थुप्रै औषधी तयार पारिएका छन् । जस्तै, रगत जम्ने, माइग्रेन र पार्किन्सन्स रोगका औषधी ।
ढुसी र खानेकुरा
ढुसीका कारण हामीले आफ्नो जिब्रो पड्काउन पनि पाएका छौं । विशेषगरी हामीले खाने विभिन्न थरिका चीजको आ–आफ्नै खालको स्वाद हुनुमा “पेन्सिलियम” नामक ढुसीका विभिन्न प्रजातिको हात छ भन्ने कुरा के तपाईंलाई थाहा थियो ? त्यसैगरी, ढुसी नहुँदो हो त हामीले सलामी अनि सोयासस चाख्नै पाउँदैनथ्यौ । अनि चिसो बियरको मीठो चुस्की । वाइन पनि त्यहि हो । कुनै खास प्रजातिको अङ्गुरमा ठिक्क मात्रामा ढुसी पलाएपछि टिपेर त्यसबाट मीठो वाइन बनाइन्छ । “बोट्राटिस सिनेरा” नामको ढुसीले अंकुरमा गुलियोपनको मात्रा बढाइदिन्छ र वाइनलाई स्वादिलो बनाउँछ । छिप्पाएर राखिएको वाइनलाई स्वादको पराकाष्ठमा पु¥याउने काम पनि “क्लाडोस्पोरियम सिल्लार” ढुसीले गर्छ । हाम्रो नेवारी समाजमा बनाइने भात पकाएर १५÷२० दिन छिप्पाएर राखेर बनाइने जाँड (छ्याङ्ग) पनि एक प्रकारको ढुसीको कारण बन्छ ।
ढुसी र मानव स्वास्थ्य
केही वैगुणी ढुसीले लामो इतिहास बोकेका छन् । ईशापूर्व छैटौं शताब्दीमा अश्शुरीले आफ्ना शत्रुको इनारको पानीलाई विषालु बनाउन “क्लाभिसेप्स पुर्पुरेआ” नामक ढुसी प्रयोग गर्थे । यसलाई प्राचीन जैविक हतियार भन्दा पनि फरक पर्दैन । सन् ५०० देखि १,५०० सम्मको अवधिमा गहुँको एक प्रजातिमा ढुसीले गर्दा थुप्रै मानिसलाई छारे रोग, शरीर भतभती पोल्ने, शरीरको मासु कुहिने र मानसिक शक्ति गुमाउने रोगले सताएको थियो ।
क्यान्सर गराउने सबैभन्दा खतरनाक तत्व एफ्लाटाक्सिन हो तर यसको जननी पनि ढुसी नै हो एक अध्ययनअनुसार एसियाली मुलुकमा एफ्लाटाक्सिनको कारण वर्षेनी ५० हजारको मृत्यु हुने गर्दछ । दम जस्ता फोक्सोसम्बन्धी रोग हुने, एजर्जी भएका, रसायन प्रति तुरुन्तै प्रतिक्रिया देखाइहाल्ने, रोग प्रतिरोधात्मक क्षमता कम भएका अनि एकैचोटी धेरै ढुसीको सम्पर्कमा आउने कृषकलाई भने यसले नराम्रो असर गर्न सक्छ । बालक र बूढाबूढीलाई पनि ढुसीले सजिलै असर गर्न सक्छ । अमेरिकाको क्यालिफोर्नियास्थित स्वास्थ्य सेवा विभागका अनुसार ढुसीले गर्दा छाती घ्यार–घ्यार हुने, सास फेर्न गाह्रो देखिने, नाक बन्द हुने र पिनासले सताउने, आँखा पोल्ने, सुख्खा खोकी लाग्ने, नाक र घाँटी पोल्ने, छालामा डाबर देखिने वा चिलाउने आदी लक्षण देखिन सक्ने बताएका छन् ।

रकेट के हो ? – विज्ञान

हुत्याउने विष्फोटक पदार्थ आफैमा रहेको क्षेप्यास्त्र, अर्थात अन्तरिक्षमा प्रक्षेपण गरिने यानलाई रकेट भनिन्छ ।
रकेटको रेखाचित्र
करिब १,००० वर्षअघि चिनियाँहरूले पहिलो रकेट बनाए तर तिनीहरू आतसवाजी जस्तामात्रै थिए । गन्पाउडरले चल्ने ती आतसवाजी जस्ता रकेटहरू टोकरीमा राखेर पड्काइन्थ्यो । सन् १९२६ मा अमेरिकी नागरिक रोबर्ट गोडार्डले ३.५ मिटर लामो रकेट उडाएका थिए । त्यो यान दुईतले घरको उचाइ बराबर मात्रै उड्न सक्ने र ५६ मिटरमा पुगेर ओल्र्याे । उडानको अवधि केबल २.५ सेकेन्ड मात्रै थियो । यो पहिलो तरल–इन्धनले चल्ने रकेट थियो । वेर्नहर भन ब्राउनले रकेट मिसाइल आविष्कार गरेका थिए । जुन जर्मनरहरूले दोस्रो विश्वयुद्धमा प्रयोग गरेका थिए । त्यस युद्धपछि ब्राउन अमेरिकन स्पेस प्रोग्रामलाई सघाउन अमेरिका ल्याईएका थिए ।

रकेटहरू अन्तरिक्ष यात्राका लागि नभई नहुने कुरा हो । उपग्रह, अन्तरिक्षयान प्रक्षेपण गर्न रकेट आवश्यक पर्छ । अन्तरिक्ष भट्टीहरू निर्माण गर्न आवश्यक पर्ने सामग्रीहरू रकेटकै सहायताले पु¥याइन्छ । रकेटहरू खण्डखण्डमा निर्माण गरिन्छन् । सामान्यतया रकेटमा ३ खण्डहरू हुन्छन् जुन इन्धन रकेट इन्जिनबाट बनेका हुन्छन् । प्रत्येक खण्डहरू काम पूरा भइसकेपछि खस्ने गर्छन् । गह्रौँ रकेट अन्तरिक्षमा प्रक्षेपण गर्न ठूलो शक्तिको आवश्यकता पर्दछ । पृथ्वीको गुरुत्वक्षेत्रबाट बाहिरिन रकेटले ४०,००० कि.मि. प्रतिघण्टाको दरले जानुपर्छ । अन्तरिक्षमा पुगेपछि रकेट २९,००० कि.मि. प्रतिघण्टाका गतिमा कक्षमा ओर्लन्छ ।

फेरि पुरानै आत्मवञ्चना - दोस्रो लेख

स्वामी आनन्द अरुण 
प्रश्नः ओशोले यौन (सेक्स) लाई किन यति महत्व दिनु हुन्छ ? के उनी सेक्स गुरु हुन् ?
ओशोले महत्व दिनुपर्ने जरूरी छैन, जीवन स्वयंले सेक्सलाई महत्व दिएको छ । किनकी जीवनको प्रारम्भ नै सेक्सबाट हुन्छ । एक स्वस्थ व्यक्तिलाई भोजनपछि दोस्रो प्रवल आवश्यकता सेक्स नै हुन्छ । यो जीवनको एक ठूलो उत्प्रेरणा (मोटिभेशन) हो । सेक्सलाई बुझन र सम्हाल्न नसक्ने हो भने यो जीवनको सबैभन्दा ठूलो बन्धन, पीडा र विक्षिप्तताको कारण पनि बन्दछ । सम्यक रूपले यसलाई बुझ्न र स्वीकार्न सकियो भने यो जीवनको एक ठूलो आनन्द र उन्मुक्ति पनि हो । समस्त जीवनको प्रादुर्भाव र नियन्त्रण नै सेक्सको अधीनमा छ । यो जीवनको ठोस यथार्थ हो ।

हामी सबै यसबाट आन्दोलित र प्रभावित छौं । तर यसलाई स्वीकार्न र खुल्ला चर्चा गर्न डराउँछौ । यसबाट हामी मुक्त छौं भन्ने स्वाङ् रच्न तयार छौं, हाम्रै ढोंगी प्रवृत्तिका कारण बरु हामी यसको विक्षिप्तता झेल्न पनि तयार छौं, तर इमान्दारीपूर्वक यसको स्वतन्त्र चिन्तन र चर्चा गर्ने व्यक्तिमाथि खोइरो खनेर उत्रिन हामीलाई कुनै लाज छैन । यस्तै निर्लज्ज, पाखण्डको कुण्ठाले ग्रस्त मनुष्यतालाई त्यसबाट मुक्त गर्न आध्यात्मिक जगतमा पहिलो दुस्साहस ओशोले गरेका हुन् ।

ओशोले मनुष्य जीवनका सबै महत्वपूर्ण आयामहरू आफ्ना प्रवचनमा छोएका छन् । ती प्रवचनका ७०० पुस्तकहरु जो दुनियाँका महत्वपूर्ण ३७ भाषामा अनूदित छन्, त्यसमध्ये एक पुस्तक हो - 'सम्भोग से समाधि की ओर (फ्रम सेक्स टु सुपरकन्शसनेस) ।' प्रायः ओशोको आलोचना गर्नेहरूले यही एक पुस्तकको मात्रै चर्चा गर्छन्, बाँकी ६९९ मानव विकासका समस्याको समाधान खोजिएका बहुमूल्य पुस्तकहरू जस्तैः गीता, उपनिषद्, धम्मपद्, ताओ, झेन, सुफी तथा मनुष्यको स्वर्णीम भविष्य जस्ता पुस्तकको कुनै चर्चा सुनिदैन ।

यस्तो लाग्छ कि मनुष्य आफ्नो विकासमा त्यति उत्सुक छैन, उसको उत्सुकता मात्र उ भित्र दमित कामप्रति छ । यसमा दोष कसको ? ओशोको या कामप्रति हाम्रो अबुझ र अतृप्त कुण्ठाको । त्यस पुस्तकको पुरा नाम हो - सम्भोगदेखि समाधिसम्म । तर त्यसको गन्तव्य समाधि कसैले सुन्दै-सुन्दैन । सबैको एउटै रुचि छ एउटै रटन छ ? सम्भोग । यसरी आलोचना गर्नेहरूले पनि त्यो पुस्तक राम्रोसँग नपढीकनै वा पढ्दै नपढीकनै मात्रै सम्भोग भन्ने एक शब्दले सुरु मै चिढिएर आफ्नो पूर्वाग्रही धारणा ओकलेको पाइन्छ । वास्तवमा यो पुस्तक काम उर्जालाई प्रेम, करुणा, प्रार्थना र अन्त्यमा समाधिमा रूपान्तरण गर्ने तन्त्रको गुह्य विज्ञान समेटिएको महत्वपूर्ण पुस्तक हो ।

ओशोले जति ध्यान, समाधि र निर्वाणको चर्चा र व्याख्या गरेका छन् त्यति अरु कुनै विषयको चर्चा गरेका छैनन् । ध्यानका तीन सयभन्दा बढी नयाँ र वैज्ञानिक विधिहरू खोजेर र संसारका सबै धर्म ग्रन्थहरूको वैज्ञानिक विश्लेषण गरेर ओशोले मनुष्यतालाई ठूलो गुण लगाएका छन् । तर आश्चर्यको कुरा के भने यी सबै तथ्यप्रति सामान्य जन र संचारजगत्को कुनै उत्सुकता देखिंदैन । उनको पूरा परिचय एक पुस्तकको आधी शीर्षकसँग मात्रै जोडेर हेरिन्छ ।

विश्वविद्यालयबाट प्राप्त प्रमाणपत्रहरूले प्रायः आफूले बोकेर ल्याएकै पूर्वाग्रह र अहंकारलाई झन् चाम्रो बनाइदिन्छ । मनको पुर्वाग्रहप्रति सचेत भई कुनै नवीन कुरालाई सम्यक् रूपले बुझ्ने र तर्कको कसौटीमा मूल्यांकन गर्ने क्षमता नै वास्तविक शिक्षा हो । धर्म र साधनाको आयामलाई बुझन ध्यान र आत्मअनुशासन आवश्यक हुन्छ, त्यसमा पनि ओशो जस्तो रहस्यदर्शी र बहुआयामिक व्यक्तित्वबाट भएको आध्यात्मको समसामयिक व्याख्या बुझने अपेक्षा म बहुसंख्यक मनुष्यबाट राख्दिन । तर उनका सामाजिक, आर्थिक, शैक्षिक र मनोवैज्ञानिक विश्लेष्णहरू मात्रै कसैले खुल्ला मनले पढ्यो भने उनको प्रज्ञा र मौलिक प्रतिभाको विलक्षण गहिराइबाट ऊ पक्कै पनि विस्मित र अनुगृहित हुनेछ । 

हाम्रा नैसर्गिक वृत्तिहरू प्रकृति प्रदत्त हुन् । तर यस्ता वृत्तिहरूलाई कुण्ठित गर्ने र स्वस्थ रूपले व्यक्त गर्ने कुरामा व्यवधान भयो भने मानिस दुःखी, क्रोधी र विक्षिप्त हुन्छ । युद्धमा लड्ने सिपाहीको यौनलाई दमित गरेर क्रोधमा परिवर्तित गर्नुपर्छ नत्र आफ्नो परिवार र वालबच्चासँग सुखी बसिरहेको मानिसले अर्काको परिवार उजाड्न सक्दैन । त्यसकारण युद्ध पिपासुहरूले सैनिकलाई घरमा बस्न दिंदैनन्, ब्यारेकमा राख्छन्, जहाँ उसको नैसर्गिक कामवासना कुण्ठित गरी हत्या र हिंसा गर्न बाध्य पारिन्छ । तथाकथित धार्मिक नेताहरूले के देखे भने दुःखी व्यक्तिहरूलाई मन्दिर मठमा धाउने बनाउन सकिन्छ, जो आफैमा तृप्त छ उसको त घरै मन्दिर हो । त्यसकारण प्रत्यक्ष या परोक्षरुपले सबै संगठित धर्म काम विरोधी भए । मनोवैज्ञानिक रूपले हेर्ने हो भने काम दमित र दुखी व्यक्तिहरूलाई मात्र धर्मयुद्ध, जेहाद र क्रान्तिको नाममा निर्दोष व्यक्तिहरूको हत्या तथा हिंसा र शारीरिक प्रताडनाका लागि तयार गराउन सकिन्छ ।

मानिस स्वभावैले परिवर्तन हुन चाहँदैन र आफ्नो पीडा र कुण्ठाबाट दुखी भए पनि त्यसमा अभ्यस्त भइसकेको हुनाले उसको अचेतन परिवर्तनको भयका कारण त्यसबाट स्वतन्त्र हुन चाहँदैन । त्यसकारण जति पैगम्बर र बुद्धपुरुष आए पनि समसामयिक मानिस उनीहरूबाट बच्न उनीमाथि कुनै विशेषण थोपरी उनीलाई बुझेजस्तो गर्छ । बुद्धजस्ता इश्वरीय व्यक्तिलाई वेद विरोधी, नास्तिक र इश्वर विरोधी भनियो । त्यस्तै शरमद र मन्सुर जस्ता सच्चा मुसलमानलाई काफिर र इश्लाम विराधी भनी मारियो । जीसस र सुकरातलाई युवाहरूलाई भड्काएको आरोप लगाई निर्ममतापूर्वक मारियो । यही पुरानै परम्परालाई कामय राख्दै ओशोजस्तो कामकुण्ठाबाट मुक्त गर्न भगीरथ प्रयासमा लागेका व्यक्तिमाथि सेक्स गुरुको लेवल लगाई मनुष्य आफ्नै आत्मप्रवञ्चनालाई दोहर्‍याइरहेको छ ।

नयाँ संविधान निर्माणका लागि जनखबरदारीको खाँचो – पहिलो लेख

ओमप्रकाश गौतम
अन्ततः जनताको वाकस्वतन्त्रता, मानव अधिकार, सुशासन, पूर्ण गणतन्त्र प्राप्तिको संघीय आन्दोलन सदन र सडकमा आएर उलट–पुलट भइरहेकै बेला गत मंगलबार संघीय संरचना लगायत नयाँ संविधानका मूलभूत विषयका खाका सेलाउन नपाउँदै माओवादी, एमाले, मधेशवादी पार्टी र साना दलका ३२० जना सभासदले तीन दलबीच ११ प्रदेश बनाउने सहमति खारेज गर्न माग गर्दै सविधानको विवाद समाधान उपसमिति संयोजक पुष्पकमल दाहाललाई ज्ञापन पत्र बुझाएका छन् । तत्पश्चात, अहिले पनि यही प्रदेशलाई रुपान्तरण गरेर १४ प्रदेश बनाउने या ११ प्रदेशमा नै सहमति जुटाउने पटक–पटक सहमति जुटाएपनि अधिकारको मागलाई लिएर चलिरहेको आन्दोलन अझै पनि रोकिएको छैन । आज विभिन्न बन्द, हड्ताल र प्रदर्शनका प्रहसनहरू सडकमा शृङ्खलाबद्ध रुपमा चलिरहेका छन् । आधा आकाश हेरेर दैनिक दैनिक जीवनयापन चलाउने मजदुरहरूको परिश्रम बेखबर भएको छ । घरमा आज खाएर भालि के खाने भन्ने किसानहरू छिँड परिसकेका कुञ्जहरूमा थाप्लोमा हात राखेर बस्न बाध्य भएका छन् । ती हिजो गरेका नेताहरूको झुट्टा आश्वासनका खेतीहरू असरल्ल रुपमा मुक्तिका स्वरहरू सदन देखि सडकमा आएर छरपष्ट रुपमा छरिएका छन् । विगतमा हामै्र देशका नागरिक दाजु–भाइबीचको आपसी रगतको नाता र भातृत्वको सम्बन्ध हिंसात्मक रुपमा बदलिएको छ । के यसको प्रमुख दोष तपाई हामी दाइ–भाइको हो कि ! हाम्रा मष्तिष्कमा धोकेबाजको पगरी गुथ्ने सभासदहरूको हो ? प्रश्नको यक्ष जवाफ अब हामीले अल्पज्ञान भएका सभासद्हरूलाई सोध्नै पर्दछ कि आत्मनिर्णयको अधिकार, संघीयता र संघीय संरचनाको स्वरुपको मोडल भनेको के हो ? एक पटक प्रश्न गर्नैैपर्ने बेला आएको छ, अहिले । किनकि हामी जनतालाई संघीयता निर्माणको बारेमा राजनीतिक बहस, छलफल, परामर्श, विचारको प्रशिक्षण यो ४ वर्षको समयावधिमा प्रत्येक जनताको घर–घरमा गएर प्रशिक्षित नेताहरूले गरिदिएका भए यो विकराल अवस्था आउने नै थिएन ।
तर जे होस् ढिलै भए पनि नेताको बाहिरी र भित्री आँखामा अहिले भने अर्जुनदृष्टि पलाएको छ । आज आगामी बन्ने नयाँ संविधानमा राज्यको अगुवाइ गरिरहेका राजनीतिक दलहरूले त्यसलाई सुन्ने,छलफल र व्यवस्थापन गर्ने तत्परता आगामीदिनमा स्पष्ट रुपमा देखाउन सक्नुपर्दछ अब । अहिले मधेशवादी दलहरूले कोसी पारिका जिल्लालाई मध्यतराईसँग नजोडेर छुट्टै प्रदेश बनाउन लागिएको भन्दै सडक र सदनमा अवरोध पु¥याइरहेका छन् । के यही दंगा फसादले गर्दा तराई क्षेत्रमा संविधान समय सीमा भित्रमा बन्न देलान् मधेशवादी दलहरूले नयाँ संविधान ? हेरौँ आगामी दिनमा जनताको रगतको बलिदानले ल्याएको गणतन्त्र तुहिएला या नतुहिएला त्यो भने हेर्न बाँकी नै छ ।
हाम्रा शीर्षस्थ नेताहरूले बुझ्नै पर्ने गाँठी कुरा यो छ कि–आगामी नयाँ संविधान बनाएर जेठ १४ पश्चात संविधान सभा विघटन भए पनि त्यही राजनीतिक संसद्को रुपमा रहने हो या होइन । त्यसको निकास र समाधानको दिशातर्पm दलहरू जागरुक रहेर १४ गतेको मध्यरातमा के कस्तो निर्णय गर्लान् भनेर जनता वुद्धका दुई आँखा उघारेर हेर्ने समय अब धेरै दिन छैन ।
अनि संघीयतासँग जोडिएका सीमाङ्कन लगायतका विवाद सुल्झाउने राजनीतिक–प्राविधिक विशेषज्ञ सहित केन्द्रीय संघीय आयोग पनि अस्तित्वमा आउने हो या होइन जनता अकमक्क हुनु नपरोस् । यसतर्पm सम्पूर्ण सरोकारवालाहरूले विद्रोह र क्रान्ति पछिको प्रतिक्रान्तिको ज्वारभाटा जनताहरूलाई सल्काउने होइन । सबै दलका नौलो विचार र नयाँ सोच अनि स्पष्ट कार्यदिशाका खाका तयार पारेर अघि बढ्नु युगको अपेक्षा पनि हो ।
आज हाम्रो मुलुकमा प्रतिगामी र पुनरुत्थानवादी तत्वहरूले नेपाली–नेपालीबीचको जातीय सद्भावको दौत्य सम्बन्धलाई भड्काउन शान्तिपूर्ण आन्दोलनलाई घुस पैठ गरेर मानवीय मान्यतालाई हामीबीच नै भड्काइरहेका हुनाले ती कुतत्वहरूलाई निर्मुल बनाउन सक्नुपर्दछ । हाम्रो अस्थिरपञ्जरले जाती तथा जनजातीको मर्म र भावना अनि अधिकारलाई सुनिश्चितता प्रदान गर्न चाहेको छ । हत्या, हिंसा, लुटपाट, वैमनस्यता भने चाहेकै छैन ।
संघीयता, नेपाली चेतना, नेपालको राजनीतिक, आर्थिक, सामाजिक बनोटसँग संघीयता रुपान्तरण हुनु जरुरी छ । यद्यपि, संघीयताका विषयहरूमा विवादित भएका राजनीतिक मुद्दाहरूलाई संघीय आयोगमा सम्बन्धित विषयका विज्ञ, विवादमा नपरेका वौद्धिक व्यक्तित्वहरूलाई तुरुन्त नियुक्त गरेर कार्यदल गठन गरिसकेको छ या छैन । यतिका दिन सम्म हाम्रा जम्बो दलहरूले सिन्को भाँच्ने काम गरेका छन् कि छैनन् । जेठ १५ गते हामी सम्पूर्ण नेपालीलाई ज्ञात हुनेछ ।
हिजो प्रमुख तीन दलले गरेको सहमति, अझ खासगरी संघीयता सम्बन्धी व्यवस्थाप्रति समाजका कतिपय पक्ष यतिका दिनसम्म पनि सहमतिमा आएका छैनन् । सामाजिक सद्भाव बिथोल्ने र अस्थिरता बढाउने नियत राखेर आज दिनानुदिन मधेशवादी दलहरूका कार्यकर्ताहरू सरकारका मन्त्रीपदमा आसिन भएका नेताहरूलाई नै प्रत्याक्रमण गर्न उद्यत छन् ।
यदि नेताहरू तथा मन्त्रीहरूले जनताको मागप्रति सकारात्मक सोच, विचार राखेर विभिन्न राजनैतिक मुद्दाहरूप्रति अति नै संवेदनशील भएर त्यो जम्बो सभासद् भवनमा झै–झगडा नगरिदिएको भए यसरी आफ्नै नेताहरूप्रति आक्रोश व्यक्त गरेर तोडफोडमा उत्रने भने थिएनन् होला । अब विगतमा जे भयो त्यो विषयलाई आगामी दिनमा फेरि पनि दोहो¥याउनु कसैले पनि हुँदैन ।
शान्तिका अग्रदुत गौतमवुद्धको जन्मस्थलको रुपमा विश्वभरी नै चिनिएको देश नेपाल, सर्वोच्च शिखर सगरमाथाको प्राकृतिक छटाले भरिपूर्ण देश, हिमाल, पहाड र तराईको अनुपम मिश्रण भएको देश, स्वाधिनता, सार्वभौमसत्ता सम्पन्न, वीर गोर्खालीको महान् पदवी पाएको देश नेपाल खण्ड–खण्ड बनाएर विभाजित गर्ने छद्मभेषी अनुहारहरूलाई निगरानीमा राखी आगामी जेठ १४ गतेको मध्यरातमा एउटा अपाङ्गो र अधकल्चो संघीयता बिनाको संविधान जारी गर्ने तयारीमा कतै हाम्रो नेताहरू पो फस्लान् कि ! जनखबरदारी निरन्तर रुपमा जारी राख्दै अबकोे ६ दिनको समयमा अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन केन्द्र देखि सिंहदरबार अनि बालुवाटार सम्मका चक्रपथहरू सबै जात–जाति र भाषा–भाषी बोल्ने दाइ, भाइ तथा दिदीबहिनी एक आपसमा फुटेर होइन जुटेर हाम्रा नेतालाई एक इञ्च पनि कतै बसाई सर्न नदिऔँ । जय लोकतान्त्रिक गणतन्त्रात्मक संघीय संविधान !!!

उदण्डता विरुद्ध नेपाली प्रेस – सम्पादकीय

राज्य यतिबेला दम्भहरूको पराकाष्ठ नाघेर अघि बढेको छ । भ्रष्टाचार, अत्याचार र दुराचार बढेका छन् । राज्यको शासन, प्रशासन र संयन्त्र बेकम्मा बन्दै गएका छन् भने मुलुकभर अराजकताका शृङ्खला सुनामी लहर झैँ बढेका छन् । पछिल्ला दिनहरूमा विभिन्न माग राखेर आन्दोलन गर्ने असंख्य पक्षका लगातारका बन्द र हड्ताल जस्ता गतिविधि दैनिकजसो हिंसात्मक स्वरुप तर्पm रुपान्तरण भइरहेका छन् । राज्य संयन्त्रको मौन स्वीकृतिमा मनोमानीका घटना बढ्ेका छन् । आम सर्वसाधारण कष्ट खेपेर बाँच्न विवश छन् । तिनीहरूको समस्याप्रति आन्दोलनकर्ताले ध्यान दिने त कुरै भएन मुलुकमा शान्ति, सुरक्षा र अमनचयन कायम गर्न बसेको सरकारले पनि कुनै चासो दिइरहेको छैन । सर्वप्रथम आजकल दैनिकजसो हुने हिंसाका घटनाका मुख्य दोषी सरकार हो । सरकार हुनु भनेको सुरक्षाको प्रत्याभूति हुनु हो । तर, एक स्वतन्त्र राष्ट्र राज्यमा सरकारको कुनै उपस्थिति नदेखिनु लज्जास्पद विषय हो । त्यस्तै, आ–आफ्ना माग र मुद्दालाई सडकमा पसल थापेर बार्गेनिङ गरिरहेका आन्दोलनकारीहरू पनि आफ्ना शान्तिपूर्ण आन्दोलनका परिधी नाघेर हिंसात्मक र आक्रामक कर्ममा उत्रनुले फेरि पनि मुलुकमा समस्याको समाधान होइन थप बढ्ने निश्चित छ ।
यतिबेला राज्यको ठेकेदारीमा विवाद देखिएको छ । औसत नेपाली राजनीतिमा प्रमुख दलहरूको ठेकेदारीले मुलुक चल्ने गर्दछ । सरकार बनाउने र भत्काउने, कर्मचारी सरुवा र बढुवा, राजनीतिक नियुक्ति र कार्यकर्ता भर्ती संविधान संशोधन र विधेयक पारित वा खारेजी देखि अपराधी उम्काउने वा सफाई दिने कार्यमा कार्यपालिका मातहतका अङ्ग, न्यायपालिकाबाट गरिएका निर्ण आदि कार्यान्वयन हुन नसक्नु प्रमुख दलका तजविजकै देन हो । यद्यपि, जेठ १४ मा संविधान जारी गर्नैपर्नै परिस्थिति नजिकिएको हुँदा आजको परिवेश बेग्लै छ । दलहरूले पटक–पटक कुनामा बसेर गरेका राजनीतिक सहमतिहरू सडकबाट खारेज भएका छन् । तिनै दललाइक्षर्् समर्थन गर्ने, तिनका केही नेतागण र कार्यकर्ताको ताँती आज आदिवासी जनजाति, मधेसी, थारु, ब्राह्मण, क्षेत्री लगायत अन्य विभिन्न उप–केन्द्रहरूमा विभक्त भएर आन्दोलित छन् । उनीहरू यसघडि आन्दोलन आफ्ना अधिकार स्थापित गर्नमा भन्दा पनि आफू भित्रका आक्रोस र कुण्ठालाई सही मौकामा पोख्ने रणनीतिका साथ अघि बढेका छन् ।
आफ्नो अधिकारप्रति सचेत, जिम्मेवार, मरिमेटेर लागेका, निष्ठाभाव सहित आन्दोलित हुनेहरूको संख्या कति होला ? यो स्वयं आन्दोलन गरिरहेका अगुवाहरूलाई खुट्याउन मुस्किल पर्ने छ । तर, जायज, न्यायपूर्ण र अधिकारको लडाइ लडिरहेका अवस्थामा आजकल भइरहेका आन्दोलनहरूमा घुसपैठ गर्नेहरूको जमात कति छ ? यो जे–जति हर्कत भए तिनले स्पष्ट गर्ने छ ।
आदिवासी–जनजाति जन्य संगठनको आह्वानमा जारी आन्दोलनका क्राममा आईतबार नेपाली प्रेस जगतमाथि जुन हर्कत प्रस्तुत भयो, त्यो घटनाले नेपाली आदिवासी–जनजाति आन्दोलनको सौरम्य इतिहासमै धब्बा लाग्न पुगेको छ । मुलतः आदिवासी जनजाति महासंघको नेतृत्वमै बसेका केही जिम्मेवार व्यक्तिहरूबाट अघोषित रुपमा प्रेस माथि आक्रमणकै हवला दिइएको घटना खेदजनक छ । त्यसैको परिणाम स्वरुप आइतबार राजधानीमा विताण्ड मच्चिएको स्पष्ट छ । स्थितिलाई सुधार्न तर्पm आन्दोलनरत पक्षले तत्काल सम्वादात्मक पहल नथाले आइतबारको घटना पछिको स्थितिले आदिवासी जनजाति भर्सेज नेपाली प्रेसको नयाँ समस्या सृजना हुने देखिन्छ । तसर्थ, यतिबेला सबै पक्षबाट उच्च संयमता र सह–अस्तित्वलाई मूल मन्त्रका रुपमा पालना गर्नैपर्ने टड्कारो आवश्यकता खड्किएको छ । कुनै पनि जायज आन्दोलनको पक्षमा नेपाली प्रेसले असहयोग गरेको भन्ने बुझाई कसैमा जीवित छ भने त्यो भ्रामक बुझाई हुने छ । तर, बल, तुजुक र लाठी, मुङ्ग्रीकै बलमा आफ्नो गुणगान लेखाउन र भजाउन चाहने जो कोहीका विरुद्ध नेपाली प्रेस जस्तोसुकै आँधिवेरीका सामना गरेर पनि लड्न सक्षम छ । इतिहास साक्षी छ, नेपाली प्रेस २४० वर्षे सामन्ती र निरंकुश राजतन्त्रको कायापलट गर्न पनि पछि नहटेकै हो, नव सामन्तवादको उदय कतैबाट हुन्छ भने नेपाली प्रेसका लागि त्यो पनि सह्य हुन सक्दैन । लोकतन्त्रमा प्रेम जगतले एउटै मात्र पक्षको विरोध गर्दछ त्यो भनेको अराजकता, उदण्डता र स्वेच्छाचारीतन्त्रको हो ।