1. प्रेम । हाम्रो पालामा कागजको सानो टुक्रामा लेखिएका शब्दहरुबाट हाम्रो प्रेम शुरु हुन्थ्यो । त्यो बेलाका प्रेमहरु एक दुई बाहेक सबै प्रेमहरु दुःखान्तमा टुङ्गिन्थे । अहिले प्रेम प्रस्तावका लागि एउटै एस।एम।एस। काफी छ । आज मोज गरौँ भोलिका लागि भोलि नै सोचौँला भन्ने यो जमानामा टिनएजरहरुबीच लभको पारो कसरी हाई र कसरी लो हुन्छ के कुराले केटीहरुको एट्रोजेन बढाउँछ र के ले केटाहरुको हार्मोन शिथिल पार्छ यसको त्यति वास्ता गर्दैनन् । हिजो आजका ठिटाठिटीहरु मोज मस्ती गर्न पाए भइहाल्छ उनीहरुलाई ।
-अब हाम्रो पालामा भने के थियो भने एन्टोन चेखभले भने जस्तो ूलभ इज मिस्ट्रीू थियो । यही ूमिस्टिरियल लभू ले यौवनमा प्रवेश गरेका हामीहरुलाई जीवनमा धमाका मच्चाउने गथ्र्यो । जोश जाँगर भावना र यौवनले भरिपूर्ण त्यो हाम्रो समयमा आफ्नो उमेर आफैमा कि्रटिकल र उत्ताउलो बन्थ्यो । र हामी आफै अपोजिट सेक्स प्रति आकर्षि हुनुलाई मानिसको प्राकृतिक स्वभाव हो ठान्थ्यौं पनि ।
-त्यो बेला हामी हुन त अहिले पनि त्यस्तै छ तर समय र साधन सजिलो छ युवा-युवती बीच प्रेम साटासाट गर्ने एक मात्र साधन भनेको चिठ्ठी-पत्र मात्र थियो र कागजमा भावनाहरुलाई अक्षरीकरण गर् यो अनि मायालुको घर पत्ता लगायो र त्यसपछि निकटको मित्र मार्पुत आफ्नो खोली बाँसुरी पत्र डेलिभर गराइरहनु थियो । कति पो अप्ठ्यारो थियो हाम्रो समय । अहिलेको समय त्यसैमा सीमित रहेन खुशी लाग्छ । इमेल इन्टरनेट फेसबुक तथा एसएमएसले सम्पन्न यस युगका नयाँ पुस्तालाई पुराना मेरा जस्ता अनुभव सुन्दा उनीहरु चुड्किला भने झैं लाग्न सक्छ । किनभने चिठ्ठिपत्र र मिडिएटरको चाँजोपाँचो मिलाउँदा समय भित्र अहिलेका युवा युवतीबीच ब्रेकअप नै भइसक्छ ।
-बजारमा म देख्छु अहिलेकाहरुलाई रोमान्स र मस्ति चाहिएको छ । यसका लागि उनीहरु जे गर्न तथा जुन हद पार गर्न पनि तयार छन् टिन एजरहरु । टिनएजरहरुमा ब्वाईप्रुेण्ड र गर्लप्रेुण्ड नहुनेहरु खिसी ट्युरी र हाँसोका पात्र बनिरहेको जमाना बनेको छ । जसो तसो आफ्नो साथी बनाउनै पर्ने बाध्यता बनेको छ । गुरुकूलका नीतिका तथा ज्ञान धर्मका कुराहरुले उनीहरुलाई यत्ति पनि छुँदैन । तर मलाई के कुरामा खुशी लाग्छ भने- न्यू जेनेरेशनमा केटाहरु मोर्डन र हिपहप केटी चाहन्छन् तर बिवाह गर्न चाँहि संस्कार भएकी शुशील कन्या । र केटीहरु घुम्न मोज गर्न वा बायोलोजिकल निड पूरा गर्न रफटप र जंकी केटा मन पराउँछन् तर बिवाह गर्न चाँहि भद्र र सम्पन्न केटा हुनुपर्छ । मलाई खुशी लाग्छ ।
2. मेरि स्टोप्स उनी डाक्टर थिइनन् । उनी एडिन्वर्गमा जन्मिएर जर्मनको म्युनिक विश्वविद्यालय वनस्पति शास्त्र पढेकी विद्यार्थी हुन् त्यसपछि कोइला खानीमा विशेषज्ञको काम गरिन् । उनले आफ्नी आमाले यौनलाई वेवास्ता गरेको र आफ्नो असफल बिवाहका कारण ३६ वर्षको उमेरमा उनले यौनलाई एउटा शैक्षिक विषयको रुपमा अध्ययन गर्ने एउटा प्रश्न-ूकिन धनी पुरुष र महिलाले मात्र संभोगको आनन्द उठाउँछन् ू को उत्तर खोज्ने निश्चय गरिन् ।
-बिसौँ शताब्दीको शुरुसम्म ूसम्पूर्ण महिलाले पनि यौन सम्पर्कको मजा लिन र उत्तेजनामा आउन पाउनु पर्छू भन्ने कुरा प्रतिबन्ध थियो । यसलाई उनले आफ्नो नारा बनाएर अघि बढिन् र संसारलाई हल्लाइदिइन् । त्यसपछि यससँग सम्बन्धित मेरि स्टोप्सले गर्भ निरोध सम्बन्धी सिद्धान्तका ूम्यारिड लभ र ब्वाइज प्यारेन्टहुडू दुई पुस्तक लेखिन् तर प्रकाशनका लागि अमेरिकामा प्रतिबन्ध गरिए । र इङ्ग्ल्याण्डमा जोड्दा आलोचना भए पनि छापिए र संसारभरि भारी संख्यामा बिक्री भए ।
-अहिले मेरि स्टोप्स क्लिनिकहरु संसारभर खुलेका छन् ।
यसले उनको नारा मुताविक महिलाहरुले यौनानन्द लिइरहेका छन् । यदि यो संस्था नहुँदो थियो भने गाउँ शहरका कति महिला-युवतीहरु चरित्रका सिकार बनिरहेका र समाज विकृतयुक्त बनिरहेको हुने थियो । मेरि स्टोप्स क्लिनिकलाई हाम्रो देशमा गर्भ निरोध गर्ने एउटा आधिकारिक संस्था घोषित गरिदिएको छ उनको नाममा ।
3. हिन्दीमा एउटा चुट्किला छ- पत्नी अपने पति सेः रातको घरमे चोर और मुझे चुम कर चला गया । पति घवरा करः तुम ने उसे रोका क्यौँ नही पत्नी ः मै ने बहुत रोका पर उस ने कहा कि अभि जाने दो कल फिर आउँगा ।
-हाम्रो विचार र मनले पनि चोरलाई पालेको एउटा उपर्युक्त चुट्किला । जसलाई आनन्दको आत्मसन्तोष हुँदैन उसले बाहिरी कामुक चोरहरु पाल्दारहेछन् पुरुष हो वा स्त्री । आफैमा सधैँ त कहा चरम आनन्द भै राख्छ होला र । र समाजले नै के आफै यस्तो वातावरण सृजना गरिदिन्छ कि कसो
4. एउटा स्याल थियो । जसको भोजन उसको मालिक ईश्वरले आफै जुटाइदिन्थ्यो । उसलाई भोजनको सिकारको कुनै चिन्ता थिएन । धेरै वर्ष पछि स्याल घोर्ले भयो वयस्क र उमेरदार भयो । एक दिन उसको मालिकलाई त्यो स्याललाई एक छाक भोजन उपलब्ध नगराउँदा कसो गर्दोरहेछ - हेर्न मन लागेछ । सधैँ बिहान ८ बजे भोजन सिकार आफै आइपुग्ने आज आएन स्याल छक्क पर् यो । दिउँसो ११ बज्यो उसलाई निक्कै भोक लागिसक्यो भोजन आएन छटपटकाउन थाल्यो । यताउती हेर्छ उप्रुन्छ बस्छ भोजन आएन । दिउँसो २ बज्यो भोक खप्न नसकेर सिकार गर्न खरायो देख्यो र लखेट्न थाल्यो । २ घण्टा लखेट्दा पनि भेट्टाउन सकेन खरायो कान्ला परतिर आझेल पर् यो र लुक्यो । यो स्याल भने गलेर लखतरान भयो भोक बढेर उस्तैै छ । र थचक्क बस्यो । खरायोले अब स्याल के गर्दैछ हेर्न चिहाएछ । त्यो बेला दुवैको आँखा जुधे । अनि स्यालले खरायोलाई सोधेछ- ए खराया तलाई मैले किन भेटेर सिकार गर्न सकिन खरायोले ः स्याल दाई तिमी एक छाक भोजनका लागि थियौ भने म मेरो जीवनका लागि भाग्दै थिए । त्यसकारण हो भनिदिएछ ।
-अब हाम्रो पालामा भने के थियो भने एन्टोन चेखभले भने जस्तो ूलभ इज मिस्ट्रीू थियो । यही ूमिस्टिरियल लभू ले यौवनमा प्रवेश गरेका हामीहरुलाई जीवनमा धमाका मच्चाउने गथ्र्यो । जोश जाँगर भावना र यौवनले भरिपूर्ण त्यो हाम्रो समयमा आफ्नो उमेर आफैमा कि्रटिकल र उत्ताउलो बन्थ्यो । र हामी आफै अपोजिट सेक्स प्रति आकर्षि हुनुलाई मानिसको प्राकृतिक स्वभाव हो ठान्थ्यौं पनि ।
-त्यो बेला हामी हुन त अहिले पनि त्यस्तै छ तर समय र साधन सजिलो छ युवा-युवती बीच प्रेम साटासाट गर्ने एक मात्र साधन भनेको चिठ्ठी-पत्र मात्र थियो र कागजमा भावनाहरुलाई अक्षरीकरण गर् यो अनि मायालुको घर पत्ता लगायो र त्यसपछि निकटको मित्र मार्पुत आफ्नो खोली बाँसुरी पत्र डेलिभर गराइरहनु थियो । कति पो अप्ठ्यारो थियो हाम्रो समय । अहिलेको समय त्यसैमा सीमित रहेन खुशी लाग्छ । इमेल इन्टरनेट फेसबुक तथा एसएमएसले सम्पन्न यस युगका नयाँ पुस्तालाई पुराना मेरा जस्ता अनुभव सुन्दा उनीहरु चुड्किला भने झैं लाग्न सक्छ । किनभने चिठ्ठिपत्र र मिडिएटरको चाँजोपाँचो मिलाउँदा समय भित्र अहिलेका युवा युवतीबीच ब्रेकअप नै भइसक्छ ।
-बजारमा म देख्छु अहिलेकाहरुलाई रोमान्स र मस्ति चाहिएको छ । यसका लागि उनीहरु जे गर्न तथा जुन हद पार गर्न पनि तयार छन् टिन एजरहरु । टिनएजरहरुमा ब्वाईप्रुेण्ड र गर्लप्रेुण्ड नहुनेहरु खिसी ट्युरी र हाँसोका पात्र बनिरहेको जमाना बनेको छ । जसो तसो आफ्नो साथी बनाउनै पर्ने बाध्यता बनेको छ । गुरुकूलका नीतिका तथा ज्ञान धर्मका कुराहरुले उनीहरुलाई यत्ति पनि छुँदैन । तर मलाई के कुरामा खुशी लाग्छ भने- न्यू जेनेरेशनमा केटाहरु मोर्डन र हिपहप केटी चाहन्छन् तर बिवाह गर्न चाँहि संस्कार भएकी शुशील कन्या । र केटीहरु घुम्न मोज गर्न वा बायोलोजिकल निड पूरा गर्न रफटप र जंकी केटा मन पराउँछन् तर बिवाह गर्न चाँहि भद्र र सम्पन्न केटा हुनुपर्छ । मलाई खुशी लाग्छ ।
2. मेरि स्टोप्स उनी डाक्टर थिइनन् । उनी एडिन्वर्गमा जन्मिएर जर्मनको म्युनिक विश्वविद्यालय वनस्पति शास्त्र पढेकी विद्यार्थी हुन् त्यसपछि कोइला खानीमा विशेषज्ञको काम गरिन् । उनले आफ्नी आमाले यौनलाई वेवास्ता गरेको र आफ्नो असफल बिवाहका कारण ३६ वर्षको उमेरमा उनले यौनलाई एउटा शैक्षिक विषयको रुपमा अध्ययन गर्ने एउटा प्रश्न-ूकिन धनी पुरुष र महिलाले मात्र संभोगको आनन्द उठाउँछन् ू को उत्तर खोज्ने निश्चय गरिन् ।
-बिसौँ शताब्दीको शुरुसम्म ूसम्पूर्ण महिलाले पनि यौन सम्पर्कको मजा लिन र उत्तेजनामा आउन पाउनु पर्छू भन्ने कुरा प्रतिबन्ध थियो । यसलाई उनले आफ्नो नारा बनाएर अघि बढिन् र संसारलाई हल्लाइदिइन् । त्यसपछि यससँग सम्बन्धित मेरि स्टोप्सले गर्भ निरोध सम्बन्धी सिद्धान्तका ूम्यारिड लभ र ब्वाइज प्यारेन्टहुडू दुई पुस्तक लेखिन् तर प्रकाशनका लागि अमेरिकामा प्रतिबन्ध गरिए । र इङ्ग्ल्याण्डमा जोड्दा आलोचना भए पनि छापिए र संसारभरि भारी संख्यामा बिक्री भए ।
-अहिले मेरि स्टोप्स क्लिनिकहरु संसारभर खुलेका छन् ।
यसले उनको नारा मुताविक महिलाहरुले यौनानन्द लिइरहेका छन् । यदि यो संस्था नहुँदो थियो भने गाउँ शहरका कति महिला-युवतीहरु चरित्रका सिकार बनिरहेका र समाज विकृतयुक्त बनिरहेको हुने थियो । मेरि स्टोप्स क्लिनिकलाई हाम्रो देशमा गर्भ निरोध गर्ने एउटा आधिकारिक संस्था घोषित गरिदिएको छ उनको नाममा ।
3. हिन्दीमा एउटा चुट्किला छ- पत्नी अपने पति सेः रातको घरमे चोर और मुझे चुम कर चला गया । पति घवरा करः तुम ने उसे रोका क्यौँ नही पत्नी ः मै ने बहुत रोका पर उस ने कहा कि अभि जाने दो कल फिर आउँगा ।
-हाम्रो विचार र मनले पनि चोरलाई पालेको एउटा उपर्युक्त चुट्किला । जसलाई आनन्दको आत्मसन्तोष हुँदैन उसले बाहिरी कामुक चोरहरु पाल्दारहेछन् पुरुष हो वा स्त्री । आफैमा सधैँ त कहा चरम आनन्द भै राख्छ होला र । र समाजले नै के आफै यस्तो वातावरण सृजना गरिदिन्छ कि कसो
4. एउटा स्याल थियो । जसको भोजन उसको मालिक ईश्वरले आफै जुटाइदिन्थ्यो । उसलाई भोजनको सिकारको कुनै चिन्ता थिएन । धेरै वर्ष पछि स्याल घोर्ले भयो वयस्क र उमेरदार भयो । एक दिन उसको मालिकलाई त्यो स्याललाई एक छाक भोजन उपलब्ध नगराउँदा कसो गर्दोरहेछ - हेर्न मन लागेछ । सधैँ बिहान ८ बजे भोजन सिकार आफै आइपुग्ने आज आएन स्याल छक्क पर् यो । दिउँसो ११ बज्यो उसलाई निक्कै भोक लागिसक्यो भोजन आएन छटपटकाउन थाल्यो । यताउती हेर्छ उप्रुन्छ बस्छ भोजन आएन । दिउँसो २ बज्यो भोक खप्न नसकेर सिकार गर्न खरायो देख्यो र लखेट्न थाल्यो । २ घण्टा लखेट्दा पनि भेट्टाउन सकेन खरायो कान्ला परतिर आझेल पर् यो र लुक्यो । यो स्याल भने गलेर लखतरान भयो भोक बढेर उस्तैै छ । र थचक्क बस्यो । खरायोले अब स्याल के गर्दैछ हेर्न चिहाएछ । त्यो बेला दुवैको आँखा जुधे । अनि स्यालले खरायोलाई सोधेछ- ए खराया तलाई मैले किन भेटेर सिकार गर्न सकिन खरायोले ः स्याल दाई तिमी एक छाक भोजनका लागि थियौ भने म मेरो जीवनका लागि भाग्दै थिए । त्यसकारण हो भनिदिएछ ।
0 प्रतिकृया:
Post a Comment