हाईड्रो हाउस:

दक्षिणी इलामको दानाबारीमा निमार्णाधीन सानिमा माई हाईड्रपावर लिमिटेडको विद्युत उत्पादन गृह । यो हाईड्रपावर निर्माण सम्पन्न भएपछि २२ मेगावाट क्षमताको विद्युत उत्पादन हुनेछ । तस्विर : राम योङ्हाङ ।

हाईड्रो हाउस:

दक्षिणी इलामको दानाबारीमा निमार्णाधीन सानिमा माई हाईड्रपावर लिमिटेडको विद्युत उत्पादन गृह । यो हाईड्रपावर निर्माण सम्पन्न भएपछि २२ मेगावाट क्षमताको विद्युत उत्पादन हुनेछ । तस्वि

आगलागीमा एकै परिवारका ४ सहित ६ को मृत्यु – मुख्य समाचार

काठमाडौं/कालीमाटीस्थित तरकारी तथा फलफुल बजारमा शनिबारराति भएको आगलागीमा परि ६ जनाको मृत्यु भएको छ । यस्तै एक घाइते भएका छन् । मृतकहरुमा दाङ घर भइ कालिमाटीमा तरकारी ब्यापार गर्दै आएका हिराबहादुर पुन, उनका छोरा निराजन छोरी लिला पुन रहेका छन् । ३ जनाको भने सनाखत हुननसकेको प्रहरीले जनाएको छ ।
आइतबार बिहान  आगो निभाउन खटिएका अग्नि नियन्त्रकहरु ।

आगलागीमा परि घाइते भएकी पुनकी श्रीमती हिक्को सैनिक अस्पताल छाउनीमा उपचार भइरहेको छ । उनको अवस्था गम्भीर रहेको छ । आगलागीबाट १० करोडभन्दा बढीको क्षति भएको प्रहरीले जनाएको छ ।
शनिबारराति करिब साढे १० बजेतिर लागेको आगो ६ बटा दमकल, सेना, प्रहरी र स्थानीयबासीको सहयोगमा नियन्त्रणमा लिइएको थियो । बाहिरी जिल्लाबाट तरकारी बोकेर आउने गाडी र व्यापारीको समेत चहलपहल हुने रातको समयमा एक्कासी बिजुली सर्ट भएर आगलागी भएको प्रहरीले जनाएको छ ।  प्रहरीले रातिदेखि नै क्षतिको विवरण संकलनको काम गरिरहेको छ । अहिले तरकारी बजारभित्र कसैलाई प्रवेश गर्न दिईएको छैन । तरकारी बोकेर आएका गाडी गेट बाहिरै सडकमा रोकिएका छन् ।

कालरात्रीको त्यो क्षण......– उपमुख्य समाचार

पवित्रा पौडेल–तरकारी व्यवसायी
सधैं झैं शनिबार राति पनि तरकारी थन्कोमन्को लगाई म नजिकैको कोठामा गएँ । तरकारी बजारमा रातभरी नै चहलपहल भइरहन्छ । राजधानी बाहिरबाट तरकारी बोकेर आउने गाडी बिशेषगरी रातिको समयमा मात्र छिर्ने भएका व्यापारी, भरिया र गाडी मजदूरहरुको आइजाइ बढी हुने गर्छ । शनिबार म निस्कने बेला पनि यस्तै चहलपहल थियो ।
लोडसेडिङको कारण राति १० बजे मात्रै बत्ती आउने थियो । बत्ती आइसकेपछि
खाना खाएर सुत्ने तरखर मात्र के गरेको थिएँ तरकारी बजारमा एकैपटक आगोको राँको र धूवा देखियो । आफ्नो पसल भएकै भवनबाट निस्केको राप र धुवाले म अत्तालिएँ । त्यसपछि हत्तपत्त साथीलाई खबर गरेर त्यहाँ पुग्दा आगो निकै सल्केको थियो । झटपट मलाई आफ्नो पसलसँगै माथि बस्ने सुरक्षा गार्डका परिवारको पनि याद आयो । माथि भवनमा सुरक्षा गाडसँगै तरकारी पसल आसपासमा भरियाहरु पनि सुत्ने गर्थे । लौ मान्छे परेहोला भनेर म सिंढीबाट उक्लन मात्रै लागेको थिएँ, धूवाँले निसासिएँ । धन्न साथीले तानेर मलाई जोगाई । हामी आबै र बाबै गर्न थाल्यौं । प्रहरी र दमकल पनि आईसकेको थियो । अरु मान्छेहरु पनि जम्मा हुन थाले । सबै मिलेर आगो निभाउने प्रयास ग¥र्यौं । तर हेर्दाहेर्दै सबै खरानी भयो । भण्डार गरेर राखिएका तरकारीका थुप्रो आँखा अगाडि नै स्वाहा भयो । त्यति ठूलो भवनमा ह्वारहवार्ती आगो दन्कदै गयो । तरकारी राख्ने टोकरी, डोका, टहराका छाना सबै बले ।
व्यापारीमध्ये कोही रुदैथियौं, कोही कराउँदै । बल्लतल्ल आगो निभ्यो । मान्छे पनि परेछन् भन्ने कुरा पछि मात्रै थाहाँ भयो । हिजोसम्म तरकारीको थुप्रो देखिने टहरामा बिहान भएपछि खरानी र जलेका तरकारीको थुप्रो मात्रै देखिन्थ्यो । कतै धुवाँ उडिरहेका । सधैं तरकारी बेच्नै व्यस्त हुने म जस्ता धेरै साथीहरु अहिले पनि मलिन भएर यही जलेको भवन वरपर भौंतारिरहेका छौं । त्यो कहालीलाग्दो क्षण सपना जस्तो लागिरहेको छ ।

शिक्षक एशोसिएसनको समिति

गौरादह/झापा क्षेत्रनम्बर ६ मा उच्च माध्यमिक शिक्षक एशोसिएसन नेपालको क्षेत्रीय समिति चयन गरिएको छ ।
आइतबार गौरादहस्थित जनता उच्च मा.विमा भएको उच्च माध्यमिक तहका शिक्षकहरुको भेलाले भीमप्रसाद भट्टराईको अध्यक्षतामा ७ सदस्यीय क्षेत्रीय समिति चयन गरेको हो ।
समितिको सचिवमा युवराज घिमिरे र कोषाध्यक्षमा हरिकृष्ण तिम्सिना चुनिएका छन् । त्यसैगरी सदस्यहरुमा रामजी डाँगी, धर्म न्यौपाने, दीपक रिजाल र रोशन बस्नेत चयन भएका जनाइएको छ । एशोसिएनका क्षेत्रीय समन्वय समिति सदस्य रामप्रसाद निरौलाको प्रमुख आतिथ्य र लक्ष्मण खनालको अध्यक्षतामा भएको भेलाको सञ्चालन जिल्ला सचिव लक्ष्मीप्रसाद रेग्मीले गरेका थिए ।

विद्यालयलाई कम्प्युटर

उर्लाबारी/सांसद विकास कोष अन्तर्गत मोरङ क्षेत्रनम्बर ९ का सभाषद् नगेन्द्र धिमालले सो क्षेत्रका ८ वटा शैक्षिक संस्थाहरुलाई १÷१ थान कम्प्युटर उपलब्ध गराएका छन् ।
सो अन्तर्गत आइतबार उर्लाबारी बहुमुखी क्याम्पस र उर्लाबारी–७ स्थित सरस्वती निमाविलाई कम्प्युटर हस्तान्तरण गरिएको छ । सभाषद् धिमालका प्रतिनिधि माओवादीका ९ नम्बर क्षेत्रीय सचिव डिल्ली नेपालीले एक कार्यक्रमका बीच कम्प्युटर हस्तान्तरण गरेका हुन् । क्याम्पसमा भएको कार्यक्रममा क्याम्पस प्रमुख गोपालप्रसाद भण्डारी र विद्यालयका प्रधानाध्यापक भीमबहादुर कटुवाललाई कम्प्युटर हस्तान्तरण गरिएको हो ।

चैत १५ अघि भर्ना गर्न रोक

भक्तपुर/विद्यालयहरुले अब चैत १५ गतेअघि विद्यार्थी भर्ना गर्न तथा प्रवेश परीक्षा लिन नपाउने भएका छन् । शिक्षा विभागका निर्देशक तथा शिक्षा मन्त्रालयका सहसचिव टेकनारायण पाण्डेको संयोजकत्वमा गठित विद्यालय सञ्चालनसम्बन्धी मापदण्ड निर्धारण कार्यदलले आइतबार बसेको बैठकले यस्तो निर्णय गरेको हो ।
कार्यदलको निर्णयले विद्यार्थी भर्ना गर्न रोक लगाएको कार्यदलका सदस्य एवम् अभिभावक संघका अध्यक्ष सुप्रभात भण्डारीले बताए । विद्यालयले नियमविपरीत भर्ना खोलेर विद्यार्थीको
अन्तिम परीक्षा नसकिँदै फाराम भरी भर्ना लिन थालेपछि सरकारले गठन गरेको कार्यदलले मुलुकभरका कुनै पनि विद्यालयले चैत १५ गतेभन्दा अघि विद्यार्थी भर्ना गर्न नपाउने नियम लागू गरेको उनले बताए ।

बान्तवाको अन्त्येष्टी

लखनपुर/किरात राई यायोक्खाका झापा जिल्ला अध्यक्ष तथा एकिकृत नेकपा माओवादीका कोचिला राज्य समिति सल्लाहकार सन्तकुमार वान्तवा राईको आईतबार अन्त्येष्टी गरिएको छ ।

शनिबार लखनपुर–२ स्थित निजी निवासमा मधुमेह र उच्च रक्तचापका कारण निधन भएका ७७ वर्षीय बान्तवाको किराती परम्परा अनुसार सितापुरीमा अन्त्येष्टी गरिएको हो । उनीप्रति अन्तिम श्रद्धाञ्जलि दिन एमाओवादीका केन्द्रीय सदस्य तथा कोचिला राज्य समिति सहइञ्चार्ज प्रल्हाद बुढाथोकी, झापा क्षेत्रनम्बर ५ की सभाषद् तथा पूर्व स्वास्थ्य राज्यमन्त्री धर्मशीला चापागाई, किरात राई यायोक्खाका केन्द्रीय उपाध्यक्ष तिलक राई, संघीयवादी आन्दोलनका नेता मञ्च सम्बद्ध संघीय लिम्बुवान राज्य परिषद्का अध्यक्ष कुमार लिङ्देनसहित हजारौ सर्वसाधारण, शुभचिन्तकहरु अन्त्येष्टी स्थल पुगेका थिए ।
उनीहरुले सामाजिक क्षेत्रमा बान्तवाकोयोगदान अतुलनीय रहेको बताए ।
श्रद्धाञ्जलि कार्यक्रममा किरात राई यायोख्खाका केन्द्रीय उपाध्यक्ष तिलक रँईले यायोक्खामा सन्तकुमारको योगदान उच्च रहेको बताए । सदगद गरिनु अघि राईको पार्थीव शरीरमा यायोक्खाका केन्द्रीय उपाध्यक्ष तिलक राईले यायोक्खाको झण्डा ओडाएर सम्मान गरेका थिए । त्यसपछि पार्टीका केन्द्रीय सदस्य प्रल्हाद बुढाथोकीले पार्टीको झण्डा ओढाएर सम्मान गरेका थिए ।
बाबु डम्बरसिंह र आमा हंसमतीको कोखबाट १९९१ सालमा जन्मिएका राई पहिले भारतीय सेनामा सेवा गरेका त्यसपछि शिक्षण पेसा गरेका, पञ्चायती कालमा मेची अञ्चल सभापति भएका, दुई दशकदेखि किरात राई यायोक्खाका अध्यक्ष माओवादीका कोचिला राज्य समिति सल्लाहकार भएका थिए ।

सुखानीमा श्रद्धाञ्जली

बिर्तामोड/ ४० वर्ष अघि भएको झापा बिद्रोह तथा सो विद्रोहका क्रममा सहिद भएकाहरुको स्मृतिमा आइतबार सुखानीमा एकीकृत माओवादीले श्रद्धाञ्जलि कार्यक्रम गरेको छ ।
पार्टीका केन्द्रीय सदस्य तथा कोचिला राज्य समिति सहइञ्चार्ज प्रल्हाद बुढाथोकीको प्रमुख आतिथ्यमा सुखानी सहिदका सालिकहरुमा माल्यार्पण तथा श्रद्धाञ्जलि कार्यक्रम गरेको हो । सो अवसरमा झापा क्षेत्रनम्बर ७ की सभाषद् धर्मशीला चापागाईको सांसद विकास कोषको बजेटबाट बधुबारे ४ मा निर्माण गरिएको सहिद गेटको समेत उद्घाटन गरिएको जनाइएको छ ।
त्यहाँ आयोजित कार्यक्रममा केन्द्रीय सदस्य बुढाथोकी, सभाषद् चापागाई, पार्टीका जिल्ला इञ्चार्ज झलकसिंह दर्लामी सहितका जिल्लास्थित नेता कार्यकर्ताहरु सहभागी थिए । २०२८ साल फागुन २१ गते तत्कालिन सासकहरुले बिरेन राजवंशी, कृष्ण कुइकेल, नेत्र घिमिरे, नारायण श्रेष्ठ र रामनाथ दाहाललाई गोली हानी हत्या गरेको स्थान शनिश्चरेको सुखानी जंगल हो ।

बेलडाँगीमा छाप्रा बनाउन थालियो

दमक/झापाको दमकस्थित बेलडाँगीका भुटानी शरणार्थी शिविरका आगलागी पीडितहरुको पुनर्वासका लागि छाप्रा निर्माण कार्य थालिएको छ ।

एकसाता भित्र छाप्रा निर्माण पूरा गर्ने लक्ष्यका साथ शिविरमा आइतबारदेखि छाप्राका काम अगाडि बढाइएको  शिविर सचिव डी.बी. सुब्बाले जानकारी दिए । आगलागी क्षेत्रमा तीनदिनदेखि सरसफाई गरिने कार्य पूराभएपछि छाप्रा बनाउन थालिएको हो । छाप्रा बनाउने शरणार्थी दातृ निकाय लुथरन विश्व फेडेरेशनले बास लगायतका कच्चा सामाग्री उपलब्ध गराएको थियो । सचिव सुब्बाका अनुसार आफ्नो छाप्रा बनाउने शरणार्थीहरुले काम थालेका छन् । छाप्रासँग चर्पीको संरचना बनाउन समेत शुरु गरिएको बताइएको छ ।
यसैगरी आगलागीबाट बिस्थापित शरणार्थीहरुलाई ३ दिन अघिदेखि सामूहिक खाना खुवाउने व्यवस्था  जारी राखिएको छ । स्थानीय पञ्चवरी विद्यालयमा अस्थायी बसोबासमा रहेका बिस्थापितहरुको छाप्रा पूरा नभएसम्म सोही क्षेत्रमा बसोबास र खानपिन गराउने बताइएको छ । गत शुक्रबार बेलडाँगी–२ का रामचन्द्र बाँस्कोटाको छाप्राबाट आगलागी हुँदा सो शिविरका ५१ छाप्रा पूर्ण रुपमा नष्ट भएको थियो । बिस्थापितहरुलाई नेपाल सरकारको दैवी प्रकोप उद्धार समिति नेपाल रेडक्रस सोसाईटी दातृ निकायहरु लुथरन, कारितास नेपाल, राष्ट्रसंघीय संस्था
(युएनएचसीआर) लगायत संस्थाहरुले विभिन्न राहतहरु उपलब्ध गराएका छन् ।

शिक्षण संस्थामा अवरोध नहुने

दमक/बहिर्गमित माआवादी लडाकुहरुले आइतबारदेखि झापासहित पूर्वाञ्चलका बिभिन्न जिल्लाहरुमा गरेको बन्द कार्यक्रममा सोमबारदेखि शिक्षण संस्थामा अवरोध नगर्ने भएका छन् ।
आइतबार दमकमा शिक्षण सम्बद्ध संस्थाहर र बन्दकर्ता बीच भएको बार्तामा लडाकुहरुले बन्दमा शैक्षिक संस्थाहरुमा अवरोध नगर्ने सहमति जनाएका हुन् । बार्तामा प्याब्सन, हिसान, संस्थागत बिद्यालय अभिाभावक संघ झापा र बहिर्गमित जनमुक्ती सेना नेपाल पूर्वी कमाण्ड अन्तर्गतका पूर्व माओवादी लडाकुका प्रतिनिधिहरुको  सहभागिता रहेको थियो ।
आइतबार साँझ बहिर्गमित जनमुक्ति सेना नेपाल, पूर्वी कमाण्ड अन्तर्गतको मेची अञ्चल सह–संयोजक प्रशान्त थापाले पिपुल्स टाइम्स दैनिकसँग कुरा गर्दै नजिकिदो बर्षिक परीक्षा र एसएलसी परीक्षालाई मध्यनजर गरी शिक्षण संस्थामा अवरोध नगर्ने सहमति गरिएको बताए । प्याब्सनका केन्द्रीय सदस्य लक्षुदास राई (एलडी राई) ले बहिर्गमित लडाकुहरुलाई अयोग्य भनि लगाइएको
बिल्ला खारेजी सहित उनीहरुको जायज मागको सम्बोधन गर्न सरकारको ध्यान आकृष्ट गराउन बताएको उल्लेख गरे । बार्तापछि दुवैपक्षले छुट्टा छुट्टै निकालेको बिज्ञप्तिमा पठन पाठन बालबालिकाको नैसर्गिक अधिकार भएको जनाउँदै उनीहरुको अधिकारप्रति सम्मान जनाउन दुवै पक्ष सहमत रहेको उल्लेख गरिएको छ । दुवै बिज्ञप्तिमा बहिर्गमित लडाकुहरुका जायज मागहरु बारे सरकारको गम्भिर ध्यानाकर्षण हुनुपर्ने जनाइएको छ ।
   त्यसैगरी पूर्वी मोरङका संस्थागत विद्यालयहरु सोमबारबाट सञ्चालन हुने भएका छन् । आइतबार संयुक्त क्लष्टर उर्लाबारी–पथरी अन्तर्गत संस्थागत विद्यालयहरुको भेलाले बन्दका कारण विद्यार्थीको पढ्न पाउने नैसर्गिक अधिकारको सम्मान गर्दै विद्यालय सञ्चालनको वातावरण तयार गर्न सम्बन्धित पक्षलाई आग्रह समेत गरेको जनाइएको छ ।

खुलामञ्चमा एमालेको सभा

काठमाडौं/शान्ति र संविधानको लागि दबाव तथा पार्टीको आन्तरिक एकताको सन्देश दिन भन्दै आइतबार काठमाडौको खुला मञ्चमा सभा सम्पन्न गरेको छ । खुलामञ्च र आसपासमा भरिभराउ कार्यकर्ता देखेर उत्साहित भएका एमाले शीर्ष नेताहरुले माओवादी र कांग्रेसले केही गर्न नसकेकोले एमालेले मात्रै देशलाई निकास दिनसक्ने बताए । तर, पहिलेदेखि भन्दै आएको उही मध्यमार्गी धार बाहेक निकास दिने अचुक उपाय के हो भन्ने चाहिं कसैले केही भनेनन् ।
‘माओवादी र कांग्रेसले लोकतन्त्र बचाउन सक्दैनन्’ पार्टी अध्यक्ष झलनाथ खनालले भने–‘माओवादीमा ठूलो दलको अहम रहेको र कांग्रेसलाई आफूमात्रै लोकतन्त्रको मसिहा भन्ने भ्रम छ । तर वास्तवमा लोकतन्त्र बचाउन एमालेबाट मात्र सम्भव छ ।’ तर कसरी भन्ने जवाफ भने खनालसित पनि छैन ।
खनालअघि बोल्ने माधवकुमार नेपाल, केपी शर्मा ओली लगायतका नेताहरुले पनि यसैगरी माओवादी र कांग्रेसलाई गाली गरे । उग्रबामपन्थ र दक्षिणपन्थलाई मिलाएर लैजाने मध्यमार्गी पार्टी एमाले नै भएको दाबी गरे । ‘माओवादी युद्धको धङधङीबाट मुक्त हुन सकेको छैन’ बरिष्ठ नेता नेपालले भने–‘फेरि युद्ध गर्ने, मान्छे मार्ने भनेर कसलाई धम्की दिएको ? शिविर खाली नगरेसम्म शान्ति प्रकृयाले पूर्णता पाउँदैन ।’ सधैं माओवादीलाई गाली मात्रै गर्ने बानी भएका अर्का नेता ओलीले पनि उसैगरी बचन लगाए । माओवादीको उग्रपन्थी बाटोबाट नयाँ नेपाल बन्न नसक्ने भन्दै उनले फेरि द्वन्द्व नहुने खालको संविधान जारी गर्नुपर्नेमा जोड दिए । ‘माओवादी नेतृत्वको सरकार इतिहासमै सबैभन्दा अयोग्य, नालायक र भ्रष्ट भएको छ’ ओलीले भने –‘उत्ताउला र उग्र व्यवहारले एमालेको संकल्प कमजोर बनाउने सपना नदेखे हुन्छ ।’
सो अवसरमा पार्टीको राष्ट्रिय प्रतिनिधि परिषद् बैठक समेत उद्घाटन गरिएको थियो ।

रङ्ग बदलिँदै होलीको - दोस्रो लेख

राजु आचार्य
वसन्त ऋतुको आगमनसँगै नजिकिएको फागुपूणर््ँिमा अर्थात् होली पहाडमा फागुन २४ र तराईमा २५ गते मनाइँदै छ । यस पर्वमा रमाउने युवा जमात यसको प्रतीÔा गर्दै होलान् । तर, महिला र पाका उमेर समूहका व्यक्तिले भने अचेल यस पर्वलाई “दिक्कलाग्दो” र “खासै चासो नभएको” रुपमा ग्रहण्ँ गर्न थालेका छन् ।
विभिन्न किसिमका रङ र पानी एक–अर्कालाई छ्याप्दै आफन्त, साथीभाइ र आत्मीयजनसँग मनाइने यस पर्व अचेल छाडा र विकृतिपूणर््ँ बन्दै गएको छ । पछिल्ला वर्Èहरुमा सहरी Ôेत्रमा मात्र होइन, ग्रामीण्ँ भेगमा समेत यो पर्व संस्कृतिको रÔा गर्दै हर्Èोल्लास र आत्मीयता साटासाट गर्दै मनाउन छाडिएको छ । मनाइन्छ केवल विकृतिपूणर््ँ तरिकाले । विकृतिसँगै यस पर्वले अर्को विशेÈता पनि भिœयाएको छ । त्यो हो– फागुपूणर््ँिमा “युवा पुस्ताको पेवा पर्व” बन्दै गएको छ ।
निजी बैङ्कमा कार्यरत बानेश्वरकी रविना कार्कीलाई हरेक वर्È फागुपूणर््ँिमा अर्थात् होली आउनुभन्दा झन्डै दुई साताअघि देखि नै चिन्ताले सताउँछ रे । विगत वर्Èहरुका होलीमा घरबाट निस्केर कार्यालयसम्म पुग्दा निथुरक्क भिज्नुपरेको नमीठो अनुभव उहाँको मानसपटलमा अझै ताजै छ ।
कार्कीले दुई वर्Èअघिको होली शुरु हुनुभन्दा एक साताअघिको घटना सम्झेर होलीप्रति नै वितृष्ण्ाँ जाग्नुको कारण्ँबारे बेलिबिस्तार लगाइन्  । “बिजुलीबजारमा आइपुगेको थिएँ,” उनले भनिन्, “ममाथि ताकेर एक समूहले लोेला प्रहार गरे । भाग्नेक्रममा विपरीत दिशाबाट आएको मोटरसाइकलमा ठोक्किएर दाँया हात मर्कियो ।“
सोही घटनाबाट विÔिप्त कार्कीले गत वर्Èको होली पर्व नमनाएको स्मरण्ँ गर्दै प्रश्न गरिन्– पर्वको नाममा आत्मीयता र भाइचारा विकास गर्नु सट्टा विकृति मौलाउँदै गएकोप्रति कसले ध्यान पु¥याउने ?
काठमाडौँको लाजिम्पाटमा गत वर्Èको होलीको केही दिनअघि कलेज जान हिँड्नुभएको आकृति प्रसाई लोला प्रहारपछि लडेर घाइते हुुनुभयो । निधार र हातमा चोट लागेको उहाँको “युनिर्फम” मात्र च्यातिएन मोबाइलसमेत फुट्यो । संयोगले त्यहाँ आइपुगेको प्रहरीले उहाँलाई उपचारका लागि त्रिवि शिÔण्ँ अस्पताल पु¥यायो । सो घटनापछि प्रसाईलाई पनि पटक्कै यस पर्वप्रति श्रद्धा लाग्दैन रे ।
उहाँ भन्नुहुन्छ, “होलीकै दिन त चाहना नहुनेलाई रङ्ग र पानी छ्याप्न पाइँदैन, त्यसमाथि १५ दिनपहिले नै स्कुल, कलेज र कार्यालय जानेमाथि यस्ता विकृतिजन्य व्यवहारले मलाई होली आउनु एक महिना पहिलेदेखि नै दिक्क लाग्छ ।” उनले कानुन बलियो बनाएर यस्ता विकृतिलाई निरुत्साहित गर्न र साँस्कृतिक पर्वको ऐतिहासिक महŒव रÔा गर्न सरोकारवालालाई आग्रहसमेत गर्नुभयो ।
गत वर्Èकै होली शुरु हुनु केही दिनपहिले काठमाडौँको गोङ्गबुचोकमा रहेको एउटा मिठाइ पसलबाहिर तेल तताइराखेको कराईमा लोला पर्दा तेल उछिट्टिएर दुईजनाको मुख पोल्यो । तत्काल नजिकको विनायक अस्पतालमा उहाँहरुको उपचार गराइयो ।
होलीमा हुने गरेका माथिका केही झलकले प्रस्ट्याउँछ कि, साथीभाइ, इष्टमित्र तथा आत्मीयजनसँग सद्भाव र भाइचाराका लागि मनोरञ्जनपूणर््ँ तवरले रङ्ग खेलेर मनाइने यस साँस्कृतिक पर्व कति विकृतिजन्य हुँदै गएको छ भन्ने । “अर्काको दुःखमा हाँसेर रमाइलो गर्ने पर्व बनेको छ”, संस्कृतिविद् डा. गोविन्द टन्डन भन्नुहुन्छ, “यसको महŒव र गरिमा नामेट भयो ।”
आमपाठकको हातमा गोरखापत्र पुग्दासम्म यस वर्Èको होली पर्व आउन चार दिन बाँकी नै रहन्छ । तर, काठमाडौँ उपत्यकाका गल्ली–गल्लीमा कामको सिलसिलामा रहेका बटुवामाथि लोला प्रहार गने क्रम झन्डै डेढ साताअघि नै शुरु भइसकेको छ ।
स–साना स्कुलेदेखि युवा जमात, बटुवा, महिला तथा युवतीमाथि पानीले भरिएका प्लाष्टिकका झोला र लोला प्रहार गर्ने उच्छृङ्खल र विकृतिजन्य व्यवहार शुरु गरिसकेका छन् ।
“अब केही दिन असाध्यै सास्ती बेहोर्नुपर्छ”, शिÔण्ँ पेसामा रहनुभएको समृद्धि बानियाँको अनुभव छ, “यस पर्वको महŒव र गरिमा नै लोप भइसकेको छ । इच्छाविपरीत यस्ता गतिविधिमा संलग्न हुनेविरुद्ध कारबाही गर्ने कडा कानुनी व्यवस्था गरिनुपर्छ ।“
हो, यस्ता व्यवहारमा संलग्नमाथि कारबाही गर्ने कुनै स्पष्ट कानुनी व्यवस्था छैन । गत वर्È प्रहरीले होलीअघि र होलीका दिन यस्ता व्यवहारमा संलग्न करिब डेढ सयजना विरुद्ध सार्वजनिक अपराध (कम सजाय हुने कानुन) अन्र्तगत मुद्दा दायर गरी केही दिन हिरासतमा राखेको थियो ।
यकिन तथ्याङक नभए पनि उपत्यकामा होली पर्वका नाममा लोला प्रहारलगायत उच्छृङ्खल गतिविधिका कारण्ँ ५० भन्दा बढी व्यक्ति घाइते हुने गरेको महानगरीय प्रहरीको तथ्याङ्क छ ।
विकृतिजन्यमात्र होइन, यस पर्व बितेका केही वर्Èयता “युवा पर्व”का रुपमा मात्र विकसित हुँदै गएको छ । होलीमा गाँजा, भाङजस्ता लागूऔÈध र मदिराजन्य पदार्थको प्रयोग गर्ने युवाको सङ्ख्या वृद्धि हुँदै गएको छ ।
सभासद् सुप्रभा घिमिरे होलीलाई साँस्कृतिक पर्वका रुपमा लिनै नसकिने समय आएको तर्क गर्नुहुन्छ । “यो पर्व संस्कृति बचाउने होइन”, घिमिरेको ठम्याइ छ, “यो उच्छृङ्खलता बढाउने चाड बनेको छ ।” उहाँले उच्छृङ्खल क्रियाकलापमा संलग्नलाई कारबाही गर्न कडा कानुनी व्यवस्था हुनुपर्ने रायसमेत राख्नुभयो । तपाई कसरी मनाउनुहुन्छ त यो चाड ? धर्मकर्ममा बढी नै विश्वास राख्ने पाको उमेरकी सभासद् घिमिरेको टिप्पण्ँी थियो, “त्यति धेरै चासो नभएको पर्व ।”
संस्कृतिविद् सत्यमोहन जोशी होली पर्व क्रमिक रुपले विकृतिपूणर््ँ बन्दै गएको अनुभव सुनाउनुहुन्छ । राण्ाँ प्रधानमन्त्री जुद्धशमशेरको पालामा मनाइएको होली पर्वको स्मरण्ँ गर्दै भन्नुहुन्छ, “यो पर्व छाडा संस्कार अँगाल्नेको पेवाजस्तो भयो ।”
युवा पुस्ताको पेवा जस्तै बन्दै गएपछि पाका र संस्कार पछयाउने पुरानो पुस्ता यस पर्वबाट टाढा हुँदै गएको उहाँको ठोकुवा छ । रङको मात्र पर्वका रुपमा मानिँदै आएको होलीमा विक्रम सम्वत् २००७ पछि पानीसमेतको प्रयोग हुन थालेको जोशीको भनाइ छ ।
पाठ्यपुस्तकमै यस्ता विÈय समावेश गरेर सानै उमेरदेखि बालबालिकालाई यसको महŒव र वास्तविकता सिकाउन तथा चेतना विकास गर्न सके होली पर्व पुरानै संस्कार र संस्कृतिकै बाटोमा हिँड्ने जोशीको धारण्ाँ छ । “रुट कज नै यही हो”, उहाँको ठोकुवा छ, “जतिसक्दो चाँडो यस्ता विÈयलाई पाठ्यक्रममै समावेश गर्न सके परिवर्तन गरिनुपर्छ ।“असत्यमाथि सत्यको विजय भएको खुसियालीमा रङ्ग खेलेर मनाइने होली पर्व बितेका केही वर्Èयता औपचारिकतामा मात्र सीमित भएको र यसमा अग्रज पुस्ताको मोह भङ्ग हुँदै गएको यथार्थ संस्कृतिविद् डा. टन्डन स्वीकार गर्नुहुन्छ । “तिथिमिति पर्खन पनि नपर्ने, होली आउनुभन्दा १५ दिन अघिदेखि आइमाई÷केटी मान्छे हिँडडुल गर्न पनि नपाउने,” उहाँको दुखेसो छ, “युवा पुस्ताले यसलाई बेस्सरी विकृतिपूणर््ँ बनाए । पुरानो पुस्तालाई यसप्रति मोह नै भएन ।”
केही वर्Èअघिसम्म मात्र पनि यसमा यति धेरै विकृति विसङ्गतिपूणर््ँ नरहेको स्मरण्ँ गर्दै उहाँ भन्नुहुन्छ, “राष्ट्रिय महŒवको यस्ता पर्वप्रति राज्यले नै सही मूल्याङ्कन गर्दै सुधारतर्फ कसैको ध्यान गएन ।” विकृति बढ्दै जानुमा राजनीतिक दलहरुसमेत उत्तिकै जिम्मेवार रहेको र सुधारमा कुनै पहल नगरेकोमा टन्डनले आपत्ति प्रकट गर्नुभयो ।
त्यसो त, होलीमा साथीभाइसँग रमाइलो गर्ने प्रतीÔा गर्ने युवा समूह पनि नभएका होइनन् । सामाखुसीस्थित रेडन कलेजमा कÔा ११ मा अध्ययनरत विनायक पौडेललको योजना छ, साथीहरुसँग कतै “पिकनिक” गएर उतै होली खेलेर रमाइलो गर्ने । “होलीको ऐतिहासिक र साँस्कृतिक महŒव भने केही थाहा छैन,“ उहाँले भन्नुभयो, “साथीहरुसँग रमाइलो गर्ने दिन हो भन्ने मात्रै थाहा छ ।”

अधुरै छन् सहिदका सपना – पहिलो लेख

हस्तबहादुर के.सी.
“हुँदैन बिहान मिमिर्रेमा तारा झरेर नगए
बन्दैन देश दुईचार सपूत मरेर नगए  ।”
कविताका यी हरफहरु कवि भूपि शेरचनका हुन् । कवि भूपिले बिहानी आउनलाई आकाशमाथि चम्किरहेका ताराहरु अस्ताएको हुनु अनिवार्य हुन्छ भने नयाँ मुलुक बन्नका लागि धर्तीका दुई–चार छोराछोरीले ज्यान अर्पण्ँ गर्नैपर्छ भन्ने वैज्ञानिक तर्क प्रस्तुत गर्नुभएको छ । यो नै वास्तविकता हो ।
फागुन २१ गते, नेपाली कम्युनिस्ट क्रान्तिकारीहरुका लागि एउटा अवस्मरण्ँीय दिन हो । आजैका दिन अर्थात् २०२९ साल फागुन २१ गते तत्कालीन निरंकुश तथा तानाशाही पञ्चायती व्यवस्थाले ऐतिहासिक झापा विद्रोहका क्रान्तिकारी अगुवा योद्धाहरु रामनाथ दाहाल, नेत्र घिमिरे, नारायण्ँ श्रेष्ठ, वीरेन राजवंशी र कृष्ण्ँ कुइँकेललाई पूर्वी नेपालको इलाम जिल्लाको सुखानीको जङ्गलमा लगेर गोली ठोकेर निर्ममतापूर्वक एवम् पाशविक ढङ्गले हत्या गरेको थियो । नेपाली आमाका यी पाँचजना होनहार छोराको प्रतिक्रियावादी पञ्चायती सरकारले गरेको पाशविक हत्याको दिनलाई अर्थात् फागुन २१ गतेको दिनलाई नेपालका कम्युनिस्ट क्रान्तिकारीहरुले सहिद दिवसका रुपमा मनाउँदै आएका छन् र आज पनि देशव्यापी रुपमा सहिद दिवस भव्यताका साथ मनाइँदैछ ।
वि.सं. २००६ वैशाख १० (तदनुसार सन् १९४९ अप्रिल २२ तारिख) गतेका दिन नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीको गठन भयो । पार्टीले नेपाली क्रान्तिका रण्ँनीति र कार्यनीति निक्र्योल गर्दै मुलुक अर्ध सामन्ती र अर्ध औपनिवेशिक अवस्थामा रहेको वर्ग विश्लेÈण्ँ गर्दै सामन्तवाद र साम्राज्यवादको आडभरोसामा टिकेको प्रतिक्रियावादी राज्यसत्तालाई समूल नष्ट गरी जनताको जनवादी राज्यव्यवस्था स्थापना गर्नका लागि नयाँ जनवादी क्रान्ति सम्पन्न गर्ने रण्ँनीतिक तथा राजनीतिक कार्यक्रम र कार्यनीति तर्जुमा ग¥यो । माक्र्सवाद–लेनिनवाद–माओत्सेतुङ विचारधारा नेपाली क्रान्तिको मार्गदर्शक सिद्धान्त र पथप्रदर्शक सिद्धान्त भएको ठहर गर्दै पार्टीको न्यूनतम लक्ष्य जनताको जनवादी क्रान्ति सम्पन्न गर्नु र अधिकतम लक्ष्य समाजवाद हुँदै साम्यवादसम्म पुग्ने रहेको स्पष्ट पा¥यो ।
शैशवकालमै पार्टीभित्र दÔिण्ँपन्थी संशोधनवाद प्रवेश ग¥यो र त्यसले वि.सं. २०१९ मा सम्पन्न पार्टीको तेस्रो राष्ट्रिय महाधिवेशनमा पुगेर पार्टीलाई पूणर््ँरुपमा वैचारिक विचलनमा पु¥यायो र पार्टीले नेपाली क्रान्तिको ठोस र घोÈित कार्यक्रम नयाँ जनवादी क्रान्तिको कार्यक्रम छोड्न पुग्यो र राष्ट्रिय प्रजातन्त्रको संशोधनवादी कार्यक्रम र तदनुसारको संसद्वादी कार्यनीति पारित ग¥यो । त्यस महाधिवेशनबाट बनेको नेतृत्वले नेपाली कम्युनिस्ट आन्दोलनलाई सही नेतृत्व र सही विचार दिन सकेन र त्यसपछि २०२१÷०२२ सालतिरबाट पार्टीभित्र व्यापक विभाजनका कारण्ँ पूरै ÔतविÔत भएर टुक्रा टुक्रा हुन पुग्यो । २०२५ सालमा पुष्पलालले गोरखपुरमा तेस्रो राष्ट्रिय सम्मेलनको आयोजना गरेर नेपालको कम्युनिस्ट आन्दोलनलाई एकताबद्ध पार्ने प्रयास गरेका थिए तर सफल हुन सकेनन् ।
नेपाली कम्युनिस्ट आन्दोलन विभाजित रहेकै अवस्था र दÔिणपन्थी संशोधनवाद हावी रहेकै अवस्थामा भारतमा चारु मजुम्दारको नेतृत्वमा सी.पी.एम. को संशोधनवादका विरुद्धमा विद्रोह गरी नक्सालवादी सशस्त्र किसान सङघर्Èको प्रारम्भ भएपछि त्यसको प्रत्यÔ प्रभाव पूर्वी नेपालको झापाका केही क्रान्तिकारी युवामा पर्न गयो । नेपालमा पनि पार्टीमा जरा गाडेर बसेको संशोधनवादका विरुद्ध विद्रोह गरी पूर्वका केही उत्साही एवम् क्रान्तिकारी युवाले दीर्घकालीन जनयुद्धको रण्ँनीति अन्तर्गत वि.सं. २०२८ साल जेठ २ गते झापा विद्रोहको अर्थात् सशस्त्र संघर्È प्रारम्भ गरेको घोÈण्ाँसहित सशस्त्र कारबाही अगाडि बढाएका थिए, त्यसलाई नै झापा संघर्Èको नाम दिइएको छ ।
चिन्तनमा निम्न पुँजीवादी यान्त्रिकता र वामपन्थी दुस्साहसवादका गम्भीर कमजोरी हुँदाहुँदै पनि त्यो झापा सशस्त्र विद्रोह एक यस्तो ऐतिहासिक विद्रोह थियो जसले जनआन्दोलनको संशोधनवादी धार र राजाको सामन्ती सत्तामा समेत खैलाबैला मच्चाइदिएको थियो । सशस्त्र संघर्Èको प्रश्न कम्तीमा कम्युनिस्ट आन्दोलनमा आम बहसको विÈय बनेर गयो । सुधारवादी कार्यदिशा अँगालेका प्रायः सबै छद्म संशोधनवादी समूहभित्र नयाँ ढङ्गले अवसरवादी र क्रान्तिकारीका बीच तीव्र अन्तरविरोध पार्न झापा विद्रोहको महŒवपूणर््ँ भूमिका रहन गयो ।
एकातिर यस्तो स्थितिको सृजना भयो भने अर्कोतिर झापा विद्रोहका विरुद्ध निरंकुश, तानाशाही तथा फासिस्ट पञ्चायती सरकारले भीÈण्ँ दमनचक्र सञ्चालन ग¥यो झापा विद्रोहको नेतृत्व गर्दै आएका कैयौं नेता, कार्यकर्तालाई पञ्चायती सरकारले धरपकड ग¥यो र प्रवासी हुन बाध्य पारियो । यसैक्रममा पञ्चायती सरकारद्वारा पक्राउ गरिएका झापा विद्रोहका अगुवा नेताहरु रामनाथ दाहाल, नेत्र घिमिरे, नारायण्ँ श्रेष्ठ, वीरेन राजवंशी र कृष्ण्ँ कुइँकेललाई झापा जेलमा राखिएको थियो । झापा जेलबाट इलाम जेलमा सरुवा गर्ने निहुँमा २०२९ साल फागुन २१ गते राति इलाम जिल्लाको सुखानी खोलाको किनारमा पु¥याएर लाम लगाएर ती पाँचजना वीर योद्धालाई पञ्चायती सरकारका पुलिसले गोली ठोकेर निर्ममतापूर्वक अत्यन्तै पाशविक ढङ्गले हत्या गरेका थिए । ऐतिहासिक झापा विद्रोहका यी वीर योद्धाहरु नेपाली कम्युनिस्ट आन्दोलनका सर्वाधिक आदरण्ँीय अमर सहिद मानिन्छन् र हरेक फागुन २१ गते सहिद दिवसको रुपमा स्मरण्ँ गर्ने र सम्मान गर्ने चलन चलाउँदै आएका छन् नेपालका कम्युनिस्ट क्रान्तिकारीहरुले ।
त्यस्तै सामन्तवाद र साम्राज्यवादलाई ध्वंस गरी जनताको जनवादी राज्यव्यवस्था स्थापना गर्ने उद्घोÈका साथ २०५२ साल फागुन १ गते देखि तत्कालीन नेकपा (माओवादी) ले सशस्त्र जनयुद्धको थालनी ग¥यो । १० वर्Èसम्म सञ्चालन गरिएको जनयुद्धका क्रममा नेपाली आमाका करिब १० हजारभन्दा बढी असल छोराछोरीले आङ्खनो जीवन उत्सर्ग गरेर सहिदको कोटीमा आङ्खनो नाम लेखाए । एमाओवादी नेकपा एमालेले फागुन २१ गतेलाई सहिद दिवसका सपना मनाउँदै आएको छ भने एकीकृत नेकपा माओवादीले फागुन १४ गतेदेखि २१ गतेसम्म सप्ताहव्यापी रुपमा सहिद दिवस मनाउँदै आएको छ ।
झापा विद्रोहको जगमा टेकेर एक जमानामा विशाल कम्युनिस्ट पार्टी बन्न सफल भएको एमाले अहिले दÔिण्ँपन्थी संशोधनवादमा पतन भएर नेपाली क्रान्तिकारिता विचलित भइसकेको छ र नेपाली क्रान्ति र ती महान् सहिदप्रति गद्दारी गरिसकेको छ । अर्कोतिर १० वर्Èे जनयुद्धको जगमा उभिएर पछिल्लोपटक सबैभन्दा ठूलो पार्टी बन्न पुगेको एकीकृत नेकपा माओवादी पनि अहिले दÔिण्ँपन्थी अवसरवादी बाटोमा अग्रसर भएर नेपाली क्रान्तिलाई अलमलमा पार्ने स्थितिमा पुगेको छ । यसरी नेपाली कम्युनिस्ट आन्दोलनले अहिले ६२ वर्È पार गरिसकेको छ । नेपाली क्रान्ति सम्पन्न हुने अझै कुनै निश्चित भने छैन । सामन्तवाद र साम्राज्यवाद विरोधी सारतत्व भएको जनताको संघीय गण्ँतन्त्रात्मक संविधान बन्न नदिए जनविद्रोमार्फत नेपाली क्रान्ति सम्पन्न गर्ने घोÈण्ाँ गरेको भए पनि उसले पनि आन्तरिक तयारी खासै नगरेकै स्थिति छ । यसले गर्दा नेपाली क्रान्ति अझै पनि अन्योलमा छ । सामन्तवाद र साम्राज्यवादको शोÈण्ँ, उत्पीडन कायमै छ । सामन्तवाद र साम्राज्यवादलाई समूल नष्ट गरी जनताको जनवादी राज्यव्यवस्थाको स्थापना गर्ने र नयाँ विश्वको सृजना गर्ने महान् उद्देश्य बोकेर वर्गशत्रुका सामु कहिल्यै पनि शिर नझुकाएर लड्दा–लड्दै आङ्खनो अमूल्य जीवन उत्सर्ग गर्ने ती महान् अमर सहिदका सुन्दर सपना नेपाली क्रान्तिले मात्र पूरा गर्नेछ । ती महान् सहिदका सुन्दर सपना साकार पार्नका निम्ति नेपाली कम्युनिस्ट क्रान्तिकारीहरुले नेपाली क्रान्ति सम्पन्न गर्ने आँटका साथ अगाडि बढ्न आवश्यक छ ।
(लेखक एकीकृत नेकपा माओवादीका केन्द्रीय सल्लाहकार र अनुशासन विभागका सदस्य हुनुहुन्छ ।)

आगलागीमा सचेतना – सम्पादकीय

शनिबार झापाको गौरादह–६ मा २ ओटा घर जलेका छन् । आईतबार काठमाण्डौको कालिमाटीमा एकै परिवारका ४ सहित ६ जनाको ज्यान जाने गरी भएको आगलागीलाई अर्को दुःखान्त घटनाको रुपमा लिन सकिन्छ । यसै सातामात्रै भुटानी शरणार्थी शिविर बेलडाँगीमा भएको आगलागीबाट सयौँ भुटानी शरणार्थी विस्थापित भए । केही समययता विभिन्न सञ्चारमाध्यमहरुमा आएका समाचारका संक्षिप्त विवरण हुन् यी । आगलागीलाई दैवी प्रकोपका रुपमा परिभाषित गरिएको छ । केही हदसम्म यसलाई दैवी प्रकोपको रुपमा लिइएपनि मानवीय त्रुटी वा हेलचेक्राईँका कारण समेत आगलागीका घटना दोहोरिहेको परिप्रेक्ष्यमा यसलाई केवल दैवी प्रकोप मात्र भनेर चित्त बुझाउने ठाउँ छैन । अक्सर गरेर हिउँदको सुख्खायाम आगलागीको समय नै हो भन्दा पनि अत्युक्ति हुँदैन । तराई तथा चुरे क्षेत्रको वनमा वर्षेनी डढेलो लाग्ने गरेको हामी सबैलाई ज्ञात भएकै विषय हो । घरको भान्सा वा ग्वाली गोठबाट होस् वा विद्युत सर्ट हुँदा वा सिलिण्डर ग्यास पड्किएर आगलागीका घटना बारम्बार दोहोरिने गरेका छन् । एकाध बाहेकका घटनाको मुख्य कारण मानवीय त्रुटी नै हुने गरेको अनुसन्धानबाट पुष्टि हुँदै आएको कुरा हो । सलाइर्, लाईटर जस्ता आगो बाल्न प्रयोग हुने सामान हुन् वा पेट्रोलियम पदार्थ जस्ता ज्वलनशील वस्तु केटाकेटीको पहुँच भन्दा टाढा राख्न मात्रै सकियो भने पनि यस किसिमका घटना दोहोरिने सम्भावना न्युन हुन्छ । कतिपय अवस्थामा अभिभावक स्वयम्ले भान्छा कोठामा आगो ननिभाई छोडेका कारण वा दियो, अगरबत्ती सल्काएर छोडेका ठाउँबाट पनि आगलागीका घटना भएको पाइन्छ । यी सबै मानवीय त्रुटी वा लापर्वाहीका उदाहरण नै हुन् । कमि कमजोरीलाई नसच्याई केवल दैवी प्रकोप मात्र भनेर कसैले पन्छिन मिल्दैन आगलागीका विषयमा । घटना हुने नदिनु पहिलो दायित्व हो भने कारणवश घटना भइहालेमा त्यसबाट हुने क्षति कम गर्ने उपायबारे सोचिनु अर्को दायित्व हो । यहाँ प्रसङ्ग बिग्रिएको अवस्थाका बारुणयन्त्रको हो ।
झापाका तीनओटा नगरपालिका (दमक, भद्रपुर, मेचीनगर) मा आधा दर्जन बढीको संख्यामा बारुणयन्त्रको सुविधा भए पनि आगलागीका घटना हुनासाथ जिल्लाकै एक दर्जन गाविसहरुमा तत्काल वारुण यन्त्र पुगेको अवस्था छैन । आपत्कालीन अवस्थामा प्रयोग हुने वारुणयन्त्र नै तत्काल उपयोग गर्न नसकिने अवस्थामा रहेका पाइन्छ । पानी नतान्ने, नफाल्ने वा नगुड्ने अवस्थामा दमकल रहनु भनेको करीब–करीब वारुणयन्त्र हुनुभन्दा नहुनु नै निको जस्तै हो ।
भौगोलिक हिसाबबाट समेत यी तीनओटै नगरपालिका दक्षिणवर्ती झापाका आधा दर्जन गाविसहरु भन्दा कम्तीमा ५० किलोमिटर टाढा छन् । तत्काल टेलिफोन सम्पर्क नहुने, भइहाले दमकलको अवस्था खराब हुने, टाढा भएकै कारण एकले अर्काेलाई देखाएर पन्छिने जस्ता समस्याबाट वर्षौँदेखि पाठामारी, केचना, पत्थरीया, बालुवाडी, राजगढ, टागनडुब्बा, कुमरखोद, महाभारा, कोरोबारी गाविसका बासिन्दा पीडित हुँदै आएका छन् । तत्काल घटनास्थलमा वारुणयन्त्रको सेवा नपुग्दा वर्षेनी लाखौँको धनमाल नोक्सान हुने गरेको छ । अतः सरोकारवाला पक्षले समयमै ध्यान पु¥याएर विपत्को अवस्था सृजना हुन नदिन जनचेतना वृद्धि गर्नु आवश्यक छ भने विपत्को अवस्था सृजना भइहाले बढी क्षति हुनबाट जोगाउन अग्नी नियन्त्रणका साधनहरुको बन्दोवस्ती मिलाउन जरुरी छ ।