प्रेम चाम्लिङ (खम्बू)
आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु,
पुरानो शासककालको कानुन र पुरानो संविधानको आधार मानेर अहिलेसम्म पनि हाम्रो नेपालमा राजनीतिक कार्यकर्ता र राजनीतिक निर्माणकर्ताहरुले अहिलेसम्म पनि दन्त्यकथाजस्तै आधार मानेर यस देशको सर्वहारा गरीब, सुकुम्बासी जनताहरुमाथि ती सुकुम्बासीहरुलाई ३ पुस्ते सुकुम्बासी प्रमाण हेर्नु र खोज्नु भनेको एउटा मनोभावना र अबुझ मुर्खता अमान, घमण्ड हो । किनभने देशको आदिवासी जनजातिहरुमा यो देशको भूपति भएको कथाहरुमा पाइएको छ । तर अहिले आएर एक व्यक्ति बराबर १०० र ५० भन्दा बढी परिवार भएको सबैलाई अवगतै छ । आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु भन्नुको तात्पर्य यो छ हामीमा यस्तो कानुन हुनपर्छ कि, जो कोही पनि सुकुम्बासीहरुलाई ३ पुस्ते प्रमाण खोज्ने र जो कोही एउटा व्यक्ति जमिन भूमिहीन छ, त्यही व्यक्तिलाई मात्र सुकुम्बासी ठानी जो त्यही व्यक्तिले सुकुम्बासीको प्रमाण पाउनुपर्छ । अर्थात त्यो व्यक्तिले सुकुम्बासीको पाउने अधिकार यो देशमा पाउनुपर्छ । आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु यस्तो युग र समय परिवर्तन भइसक्दा पनि २१ औँ शताब्दी पार गरिसक्दा पनि यो देशको कानुन र संविधान त्यही पुरानै कहानी र यथार्थलाई भुल्नु साथै छाड्नु पर्छ । कानुन र संविधानलाई पनि बदल्नु पर्छ । अहिले आएर यस्तो कानुन बनिनुपर्छ कि यो देशको सर्वहारा भूमिहीन व्यक्तिहरुलाई जो कोहीलाई पनि ३ पुस्ते प्रमाण नखोजेर जो व्यक्ति भूमिहीनहरु छन्, त्यही व्यक्तिहरुलाई सुकुम्बासी मानी तिनै व्यक्तिमा सुकुम्बासीको आधार, प्रमाण पाएको हुनुपर्दछ भन्ने हाम्रो विचार हो । अनि मेरो अनुरोध पनि हो । आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु साथै मान्य राष्ट्रकर्ताहरुमा अनुरोध छ कि, सुकुम्बासीहरुको हितमा देशले यस्तो व्यवस्था ल्याउनुपर्छ, सुकुम्बासीहरुलाई सरकारले दबाई, पानी, मेडिकल सहुलियतहरु पनि मिलाउनुपर्छ । सुकुम्बासीहरुलाई प्रबन्ध गर्नुपर्छ । रासन कार्डको प्रबन्ध हुुनुपर्छ । थोरै भए पनि सहुलियत मिलाउनु पर्छ । धन्यवाद ।
दमक–१२, संरक्षण टोल
आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु,
पुरानो शासककालको कानुन र पुरानो संविधानको आधार मानेर अहिलेसम्म पनि हाम्रो नेपालमा राजनीतिक कार्यकर्ता र राजनीतिक निर्माणकर्ताहरुले अहिलेसम्म पनि दन्त्यकथाजस्तै आधार मानेर यस देशको सर्वहारा गरीब, सुकुम्बासी जनताहरुमाथि ती सुकुम्बासीहरुलाई ३ पुस्ते सुकुम्बासी प्रमाण हेर्नु र खोज्नु भनेको एउटा मनोभावना र अबुझ मुर्खता अमान, घमण्ड हो । किनभने देशको आदिवासी जनजातिहरुमा यो देशको भूपति भएको कथाहरुमा पाइएको छ । तर अहिले आएर एक व्यक्ति बराबर १०० र ५० भन्दा बढी परिवार भएको सबैलाई अवगतै छ । आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु भन्नुको तात्पर्य यो छ हामीमा यस्तो कानुन हुनपर्छ कि, जो कोही पनि सुकुम्बासीहरुलाई ३ पुस्ते प्रमाण खोज्ने र जो कोही एउटा व्यक्ति जमिन भूमिहीन छ, त्यही व्यक्तिलाई मात्र सुकुम्बासी ठानी जो त्यही व्यक्तिले सुकुम्बासीको प्रमाण पाउनुपर्छ । अर्थात त्यो व्यक्तिले सुकुम्बासीको पाउने अधिकार यो देशमा पाउनुपर्छ । आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु यस्तो युग र समय परिवर्तन भइसक्दा पनि २१ औँ शताब्दी पार गरिसक्दा पनि यो देशको कानुन र संविधान त्यही पुरानै कहानी र यथार्थलाई भुल्नु साथै छाड्नु पर्छ । कानुन र संविधानलाई पनि बदल्नु पर्छ । अहिले आएर यस्तो कानुन बनिनुपर्छ कि यो देशको सर्वहारा भूमिहीन व्यक्तिहरुलाई जो कोहीलाई पनि ३ पुस्ते प्रमाण नखोजेर जो व्यक्ति भूमिहीनहरु छन्, त्यही व्यक्तिहरुलाई सुकुम्बासी मानी तिनै व्यक्तिमा सुकुम्बासीको आधार, प्रमाण पाएको हुनुपर्दछ भन्ने हाम्रो विचार हो । अनि मेरो अनुरोध पनि हो । आदरणीय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरु साथै मान्य राष्ट्रकर्ताहरुमा अनुरोध छ कि, सुकुम्बासीहरुको हितमा देशले यस्तो व्यवस्था ल्याउनुपर्छ, सुकुम्बासीहरुलाई सरकारले दबाई, पानी, मेडिकल सहुलियतहरु पनि मिलाउनुपर्छ । सुकुम्बासीहरुलाई प्रबन्ध गर्नुपर्छ । रासन कार्डको प्रबन्ध हुुनुपर्छ । थोरै भए पनि सहुलियत मिलाउनु पर्छ । धन्यवाद ।
दमक–१२, संरक्षण टोल
0 प्रतिकृया:
Post a Comment